ضغیغ. [ ض َ ] ( ع اِ ) فراخی سال ، و یقال : اقمت عنده فی ضغیغ دهره ؛ ای قدر تمامه ،و کذا اقمنا عنده فی ضغیغ؛ ای خصب. ( منتهی الارب ).
