ضعیفی

/za~ifi/

برابر پارسی: ناتوانی

لغت نامه دهخدا

ضعیفی. [ ض َ ] ( حامص ) چگونگی ضعیف. سستی. ضعف. تربة. ( منتهی الارب ) :
از ضعیفی دست و تنگی جای
نیست ممکن که پیرهن بدرم.
مسعودسعد.
خفتن همه بر خاک وز ضعیفی
بر خاک نگیرد همی نشانم.
مسعودسعد.
و سبب آن [ خوی کردن ] ضعیفی قوه باشد و عاجزی طبیعت از تصرف کردن اندر غذا و تحلل حرارت غریزی.( ذخیره خوارزمشاهی ).

ضعیفی. [ ض َ ] ( اِخ ) از قدمای شعرای عثمانی و معاصر سلطان سلیمان قانونی است. ( قاموس الاعلام ترکی ).

ضعیفی. [ ض َ ] ( اِخ ) محمد. از مردم ده قره طوه ٔروم ایلی و از قدمای شعرای عثمانی است. او سالک طریق علم و شارح گلستان سعدی است. ( قاموس الاعلام ترکی ).

ضعیفی. [ ض َ ] ( اِخ ) محمد. از قدمای شعرای عثمانی و اهل قسطمونی است. ( قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

حالت و کیفیت ضعیف سستی ضعف .
محمد . از قدمای شعرای عثمانی و اهل قسطمونی است .

پیشنهاد کاربران

بپرس