ضعاف

لغت نامه دهخدا

ضعاف. [ض ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ضعیف. ( منتهی الارب ) :
ماند صوفی با بنه و خیمه ضِعاف
فارِسان راندند تا صف مصاف.

مولوی.

ضعاف. [ ض ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ضعوف. ( منتهی الارب ).

جمع ضعیف
جمع ضعوف

= ضعیف

ضعیفان
مساکین
فقرا
نیازمندان
محتاجان
جود می جوید گدایان و ضعاف
همچو خوبان کآینه جویند صاف
✏ �مولوی�