ضروریه مطلقه با مشروطه خاصه شکل چهارم

[ویکی فقه] ضروریه مطلقه با مشروطه خاصه شکل چهارم، یکی از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل چهارم است.
«قیاس مختلط»، قیاسی است که صغرا و کبرای آن از قضایای موجهه ترکیب یافته باشد. یکی از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل چهارم عبارت است از: اختلاط قضیه ضروریه مطلقه (صغرا) با مشروطه خاصه (کبرا). مراد از ضروریه مطلقه، کاربرد عام آن است که شامل ضروریه ذاتیه و ضروریه ازلیه می شود.
انتاج این شکل
نتیجه چنین قیاسی از لحاظ جهت، حینیه مطلقه لادائمه است که بر فعلیت نسبت، حین اتصاف ذات موضوع به وصف موضوع و عنوان آن دلالت دارد. لادوام به طور التزام بر مطلقه عامه دلالت دارد (هر چند معنای اصلی و مفهوم مطابقی لادوام، مطلقه عامه نیست)، زیرا مفهوم مطابقی لادوام، انقطاع ایجاب است و در صورتی که ایجاب در تمام زمان ها نباشد ناچار در یکی از زمان ها سلب، حاصل خواهد بود و همان فعلیت سلب، معنای اطلاق است. مثال: هر انسانی بالضروره حیوان است و هر ضاحکی بالضروره تا زمانی که وصف ضاحکیت را دارد انسان است، نه همیشه؛ پس بعضی حیوان ها حین اتصاف به وصف حیوانیت، بالفعل ضاحک اند، نه همیشه. معنای «نه همیشه» که مطلقه عامه است، آن است که بعضی حیوان های متصف به حیوانیت، بالفعل ضاحک نیستند.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.• حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.
...