ضرمه

لغت نامه دهخدا

( ضرمة ) ضرمة. [ ض َ رَ م َ ] ( ع اِ ) نیم سوخته از شیحه و از شاخ خرما. ج ، ضَرَم. ( منتهی الارب ). نیم سوز. هیزم نیم سوخته. هیزم آتش گیر. ( مهذب الاسماء ). || خدرک آتش. || آتش. ( منتهی الارب ). || ما بها نافخ ضرمة؛ یعنی نیست در آن کسی. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ).
ضرمة. [ ض َ رَ م َ ] ( اِخ ) یوم ُ ضرَمة؛ نام جنگی از جنگهای عرب. ( عقد الفرید ج 6 ص 75 ).
ضرمة. [ ض ِ م َ ] ( اِخ ) ابن ضِرمة. جد است هاشم بن حُرمله را. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

یوم ضرمه ٠ نام جنگی از جنگهای عرب

پیشنهاد کاربران

بپرس