ضربان های تک آوایی. ضربان های تک آوایی ( به انگلیسی Monaural beats ) از همگرایی دو فرکانس در درون یک گوینده واحد استخراج می شوند تا یک تپش یا ضربان قابل درک ایجاد کنند. [ ۱] بدین ترتیب آنها یک پدیده فیزیکی محض هستند. به عنوان نمونه اکر یک نوای ۴۰۰ هرتزی و یک نوای ۴۱۰ هرتزی در یک گوینده به طور همزمان نواخته شوند فرد یک نوای ۱۰ هرتزی خواهد شنید. ضربان های تک آوایی از این نظر که از ترکیب دو فرکانس برای ایجاد صدا استفاده می کنند با ضربان های دوگوشی مشابه هستند اما دو تفاوت مهم دارند اول اینکه ضربان های دوگوشی با نواختن دو نوای مختلف از طریق گوینده های مختلف ایجاد می شود[ ۲] و دومین تفاوت اینست که ضربان های دوگوشی به نظر می رسد که از داخل مغز ایجاد و درک می شود اما ضربان های تک آوایی از پرده گوش درک می شوند[ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: ضربان های تک آوایی