ضدیت

درباره ریشه کارواژه "دادن" هَم، این کارواژه از واژه "دا" می آید که واژگان بسیاری از این "دا" گرفته شده اند همچون "داختن" در "پَرداختن" یا "دودن/داییدن" برای واژه "دایه" و دیگر واژه ها. ( به فرتور بنگرید )
اینکه به یک واژه در اوستایی "دَن" افزوده شود و کارواژه اش ساخته شود، چیزی رواگمند است که برای نمونه برای "کَندَن" رخ داده است. ( از واژه اوستایی "کَن" آمده است )
پَس میتوانیم همچون "دادن"، بن کنونی "پِه" را برای کارواژه "پادن" برگزینیم.
اگرچه، اگر هم میخواهید، میتوانیم کارواژه "پادیدن/پادستن" را گزینش کنیم تا بن کنونی بهتری از "پِه" ( ! ) گیرمان بیاید.
ولی میتوان همچون "شیدن/درخشیدن" نیز کار کنیم و "پادَن" را بِکار ببریم. هر دو میشود. برای نمونه:
ضِد:پِه/پاد
ضدیت=پِهینی ( بی شوخی ) /پِهگی
نقض=پِهِش
.
.
.
بِدرود!

اگر بخواهیم پیشوند پاد را در جایگاه نام در نگاه آوریم و از آن بنواژ پدید آوریم باید بگوییم پادیدن.
به تازگی نمونه هایی دیده شده که بنواژ برساخته از افزوده شدن پسوند ِستن به نام ساخته شده است مانند هایستن ( تایید کردن ) و نایستن ( انکار کردن ) ، پس اینجا ما می توانیم پادِستن را برسازی کنیم به چم ضد بودن یا ضدیت کردن.
در بنواژهای برساخته مانند پادستن، نامی که از آن بنواژ ساخته شده در جایگاه بن کنونی است چمد ( یعنی ) درینجا پاد بن کنونی خواهد بود و بن گذشته ی آن هم پادِست خواهد شد، مانند های و هایست، دان و دانست، نای و نایست، بای و بایست و. .
نمونه برای پاد و پادست:
آمریکا در اقتصاد جهانی با ایران می پادد ( ضدیت/مخالفت می کند )
در جنگ جهانی، کشورهای متفق با کشورهای متحد می پادستند ( ضدیت/مخالفت می کردند )
درباره ی بنواژ [دادن]، به گمان من این بنواژ درپایه [دهادن] بوده: ده. ادن، که به دادن کوتاه شده پس بن کنونی دادن ( دهادن ) ، دِه می شود، همانند نهادن: نه. ادن که بن کنونی آن نِه است.
بنابراین اگر بنواژِ پادن نیز می ساختیم این بنواژ، پیوندی با بنواژِ دادن پیدا نمی کرد که بن کنونی په! را از آن به دست آوریم.

میتوان گفت که "پاد" یک گونه فروزه/صفت نیز هست که برای نمونه در "پادسویی"، پیشوند نیست، برکه یک فروزه/صفت است.
پس میتوان از آن بن واژه ساخت بدون اینکه دو دل باشیم که آیا میتوان از یک پیشوند واژه ساخت یا نه.
در زیر واژه "فرنود" عرض کردم/به آگاهی تان رساندم که بن واژه "شیدن" از نِگاه تاریخی از "شید" می آید، و تنها با افزودن "َن" به آن ساخته شده است.
یک ویژگی ای که اینگونه واژگان همچون "شید" دارند، این است که نمی توانند برابر کارواژه گذشته/فعل مضارع باشند، برای نمونه، "خورد" برابر یک کارواژه/فعل است ولی "شید" اینگونه نیست و برابر "درخشان" است و همچون "پاد" یک فروزه/صفت است.
پس، به گمان من، میتوان واژه "پادَن" را ساخت که برابر "ضد بودن، ضدیت" است.
درباره بن کنونی این "پادن"، به گمانم میتوان "په" را برگرفته از "دادن" و "ده" گرفت.
شاید بپرسید که چرا از "زادن" نه؟ چون "زادن" دگرگون شده "زودن" است که بر آهنگ " - ادن" نیست.
اگر شما پیشنهاد دیگری درباره بن کنونی این بن واژه دارید، خشنود میشوم بفرمایید.
آیا شما با نِگاه من همسو هستید؟
بِدرود!

و از آن پیشوند، همین بن واژه "پریدن" ساخته شده است.
پس به همین شیوه، پاد را می توان برابر "ضد" گرفت و بن واژه "پادیدن" را ساخت که می تواند برابر ( ضد بودن/ضد کردن/ضد شدن ) باشد.
دیگر گزینشش با شما. گویی شما "ضد بودن" را برابر این بن واژه گرفته اید. اگر من بودم "ضد کردن" را می گرفتم ( درون من با آن سازگار تر است ) ولی شاید هم نادرست باشد.
و از همین "پادیدن" واژه "پادش" ساخته می شود که بر پایه نگاه شما بر چَمِ "پادیدن"، این واژه نیز برابر "ضد بودن، پادسویی. . . . " می شود.
از شما سپاسگزارم که من را آگاه ساختید.
بدرود!
بدرود!

پَر یک پیشوند است که چم [به بالا] یا [به بیرون] به کارواژه می دهد مانند پرداختن، پروردن، پراکندن و. . ، اینک این پیشوند به ریخت بن کنونی هم درآمده و پریدن را از آن داریم.
با این همه، واژه های پادینه=ضد و پادینگی=ضدیت را هم می ت آن از آن ساخت.

باید نگرید ( =دقت داشت ) که "پاد" گونه ای پیشوند است و بن واژه ندارد. اگر بن واژه داشت چیزی همانند "پادیدن، پادیتن" باید می شد که چنین چیزی نیست.
اگر در این دیدگاه چیزی را نادرست پنداشتم من را آگاه کنید.
بدرود!