ضدِفاشیسم ( انگلیسی: Anti - fascism ) دیدگاهی خلاف ایدئولوژی های فاشیستی گروه ها و افراد است. جنبش ضد فاشیستی در دهه بیست قرن بیستم در برخی کشورهای اروپایی شروع شد و تدریجاً در سراسر کشورهای جهان گسترش پیدا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
با پیشرفت فاشیسم ایتالیا به معنی ریشه فاشیسم، ایدئولوژی احزاب ناسیونال فاشیست با مخالفت کمونیست ها و سوسیالیست ها روبرو شد. سازمانهایی مانند آردیتی دل پوپلو و اتحادیه آنارشیستهای ایتالیا در سال های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۱ متولد شدند و علیه ناسیونالیستها و فاشیست های بعد از جنگ جهانی اول جنگیدند.
به گفته اریک هابس باوم تاریخدان انگلیسی، با پیشرفت و گسترش فاشیسم یک نوع ناسیونالیزم چپ نیز در کشورهای مخالف سلطه ایتالیا به ویژه مانند کشورهای حوزه بالکان و آلبانی که خواهان بازستاندن دوباره سرزمین از دست رفتهٔ مادریشان بودند رشد کرد. بعد از شروع جنگ جهانی دوم مقاومت آلبانی و صرب به عنوان اصلی ترین جنبش های مقاومت ضد فاشیست مخفی شروع به عمل کردند. اتحاد پارتیزان های این دو جنبش چپ، شالوده جنبش ضد فاشیست در اروپا را تشکیل داد. درسالهای ۱۹۳۰ در انگلستان مسیحیان به طور ویژه کلیسای انگلستان، زبان ضد فاشیسم شد و آکسیون های ضد فاشیستی را تبلیغ کرد.
تنوع موجودیت های سیاسی که تنها در نقطه ضدیت با فاشیسم مشترک بودند از نظر نورمن دیویس تاریخدان بریتانیایی باعث می شد که ضدیت با فاشیسم فاقد یک ایدئولوژی سیاسی باشد. او این پدیده را به یک لیوان خالی تشبیه می کرد. دیویس در جای دیگری گفت که ضدیت با فاشیسم رقصی سیاسی است که توسط ژوزف استالین تولید شد و توسط دستگاه های تبلیغاتی روس ها ترویج شد تا این درک اشتباه را بدهد که دمکرات های غربی در مخالفت با فاشیسم با پیوستن به اتحاد جماهیر شوروی می توانند از نظر سیاسی با کمونیسم هماهنگ شوند. در حالی که در آن زمان اتحاد جماهیر شوروی سیاست حفاظت ( امنیت ) جمعی را پیش می برد، هدف این بود که به دیکتاتوری پرولتاریا مشروعیت داده شود. دیویس با استثنا کردن وینستون چرچیل اشاره می کند که مبارزه ضد فاشیستی از حمایت گسترده کشورهای غربی برخوردار بود ولی در زمانی که اتحاد جماهیر شوروی و آلمان نازی توافقنامه مولوتوف - ریپنتروپ را امضا کردند به صورت موقت این مشروعیت ضربه خورد.
در ایتالیا رژیم فاشیستی بنیتو موسولینی واژه ضد فاشیسم را برای معرفی مخالفان خود بکار می برد. پلیس مخفی موسولینی رسماً به عنوان سازمان سرکوب کننده ضد فاشیسم ( OVRA ) , شناخته می شد.
... [مشاهده متن کامل]
با پیشرفت فاشیسم ایتالیا به معنی ریشه فاشیسم، ایدئولوژی احزاب ناسیونال فاشیست با مخالفت کمونیست ها و سوسیالیست ها روبرو شد. سازمانهایی مانند آردیتی دل پوپلو و اتحادیه آنارشیستهای ایتالیا در سال های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۱ متولد شدند و علیه ناسیونالیستها و فاشیست های بعد از جنگ جهانی اول جنگیدند.
به گفته اریک هابس باوم تاریخدان انگلیسی، با پیشرفت و گسترش فاشیسم یک نوع ناسیونالیزم چپ نیز در کشورهای مخالف سلطه ایتالیا به ویژه مانند کشورهای حوزه بالکان و آلبانی که خواهان بازستاندن دوباره سرزمین از دست رفتهٔ مادریشان بودند رشد کرد. بعد از شروع جنگ جهانی دوم مقاومت آلبانی و صرب به عنوان اصلی ترین جنبش های مقاومت ضد فاشیست مخفی شروع به عمل کردند. اتحاد پارتیزان های این دو جنبش چپ، شالوده جنبش ضد فاشیست در اروپا را تشکیل داد. درسالهای ۱۹۳۰ در انگلستان مسیحیان به طور ویژه کلیسای انگلستان، زبان ضد فاشیسم شد و آکسیون های ضد فاشیستی را تبلیغ کرد.
تنوع موجودیت های سیاسی که تنها در نقطه ضدیت با فاشیسم مشترک بودند از نظر نورمن دیویس تاریخدان بریتانیایی باعث می شد که ضدیت با فاشیسم فاقد یک ایدئولوژی سیاسی باشد. او این پدیده را به یک لیوان خالی تشبیه می کرد. دیویس در جای دیگری گفت که ضدیت با فاشیسم رقصی سیاسی است که توسط ژوزف استالین تولید شد و توسط دستگاه های تبلیغاتی روس ها ترویج شد تا این درک اشتباه را بدهد که دمکرات های غربی در مخالفت با فاشیسم با پیوستن به اتحاد جماهیر شوروی می توانند از نظر سیاسی با کمونیسم هماهنگ شوند. در حالی که در آن زمان اتحاد جماهیر شوروی سیاست حفاظت ( امنیت ) جمعی را پیش می برد، هدف این بود که به دیکتاتوری پرولتاریا مشروعیت داده شود. دیویس با استثنا کردن وینستون چرچیل اشاره می کند که مبارزه ضد فاشیستی از حمایت گسترده کشورهای غربی برخوردار بود ولی در زمانی که اتحاد جماهیر شوروی و آلمان نازی توافقنامه مولوتوف - ریپنتروپ را امضا کردند به صورت موقت این مشروعیت ضربه خورد.
در ایتالیا رژیم فاشیستی بنیتو موسولینی واژه ضد فاشیسم را برای معرفی مخالفان خود بکار می برد. پلیس مخفی موسولینی رسماً به عنوان سازمان سرکوب کننده ضد فاشیسم ( OVRA ) , شناخته می شد.
