ضد تجدیدنظرطلبی یا آنتی ریویزیونیسم ( به انگلیسی: Anti - revisionism ) موضعی در مارکسیسم–لنینیسم است که در دهه ۱۹۵۰ در مخالفت با اصلاحات نیکیتا خروشچف، سومین رهبر اتحاد شوروی ظهور کرد. تفاسیر خروشچف از مارکسیسم با رهبر پیشین یعنی ژوزف استالین متفاوت بود و دست به خنثی سازی اقدامات استالین کرد. طرفداران استالین، اقدامات خروشچف و جانشینان او به عنوان سرمایه دار دولتی و سوسیال امپریالیست نامیدند.
اصطلاح استالینیسم نیز برای توصیف این موضع به کار می ود، اما نه توسط حامیناش. ضد تجدید نظرطلب ها معتقد هستند استالین صرفاً مارکسیسم و لنینیسم ارتدوکس را سنتز کرده و به کار می برد. از آنجایی که تفاسیر بسیاری از تجدیدنظرطلبی وجود دارد، درنتیجه برداشت ها از آنتی ریویزونیسم هم متفاوت است.
گروه های مدرنی که خود را ضد رویزیونیست توصیف می کنند به چند دسته تقسیم می شوند. برخی از آنها، هم از آثار استالین و هممائوتسه تونگ حمایت می کنند؛ ولی برخی از آثار استالین حمایت می کنند در حالی که مائو را رد می کنند. اما اکثریت آنها در مخالفت با تروتسکیسم مشترک هستند.
مارکسیسم–لنینیسم یک نظریه سیاسی - اقتصادی است که توسط جوزف استالین در دهه ۱۹۲۰ مطرح شد. به گفته طرفداران آن، این نظریه ترکیبی از نظریه های کارل مارکس، فردریش انگلس و ولادیمیر لنین است اما منتقدان آن را استالینیسم می نامند. این استالین بود که به طور موجز در جزوه معروف خود با عنوان مبانی لنینیسم تعریف کرد که «لنینیسم مارکسیسم عصر امپریالیسم و انقلاب پرولتری است». این نظریه بر پایه نظریه مارکس استوار است که سرمایه داری جامعه را به دو طبقه تقسیم می کند، یعنی طبقه بورژوازی یا مالک دارایی و پرولتاریا یا طبقه کارگر. این نظزیه مدعی است که در درون پرولتاریای بین المللی بخشی ااز کارگران دست بالا از کشورهای قدرتمند امپریالیستی ظهور می کند که بر پرولتاریای فوق استثمار شده کشورهای استعماری و نواستعماری قدرت اقتصادی و سیاسی اعطا می شود. مارکسیست ها - لنینیست ها از طبقاتی ترین اعضای پرولتاریا از احزاب پیشتاز بر اساس اصل سانترالیسم دموکراتیک دفاع می کنند که جنبش های انقلابی را به سمت ایجاد تک حزبی هدایت می کند. [ نیازمند منبع] دولت هایی که به تدریج به سوسیالیسم و در نهایت کمونیسم جهانی پیشرفت خواهند کرد. بهطور کلی ضد رویزیونیسم موضع یدر مارکسیسم - لنینیسم است که بر اساس تفسیر استالین، از دیکتاتوری پرولتاریا، دگرگونی شدید و سریع اقتصادی در کوتاه مدت و رویارویی خشونت آمیز با قدرت های سرمایه داری حمایت می کرد. ظهور تفسیر خروشچویستی منجر به واکنش مارکسیست - لنینیست های طرفدار استالین شد که جنبش ضد رویزیونیستی را تشکیل دادند و با سیاست های استالین زدایی خروشچویستی مخالفت کردند. ضد رویزیونیست ها رهبری جنبش مارکسیستی - لنینیستی اتحاد جماهیر شوروی را رد کردند و معتقد بودند که این جنبش به سرمایه داری دولتی و سوسیال امپریالیستی تبدیل شده است. با وجود این، خطوط بین دو اردوگاه در مارکسیسم - لنینیسم اغلب مبهم بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح استالینیسم نیز برای توصیف این موضع به کار می ود، اما نه توسط حامیناش. ضد تجدید نظرطلب ها معتقد هستند استالین صرفاً مارکسیسم و لنینیسم ارتدوکس را سنتز کرده و به کار می برد. از آنجایی که تفاسیر بسیاری از تجدیدنظرطلبی وجود دارد، درنتیجه برداشت ها از آنتی ریویزونیسم هم متفاوت است.
گروه های مدرنی که خود را ضد رویزیونیست توصیف می کنند به چند دسته تقسیم می شوند. برخی از آنها، هم از آثار استالین و هممائوتسه تونگ حمایت می کنند؛ ولی برخی از آثار استالین حمایت می کنند در حالی که مائو را رد می کنند. اما اکثریت آنها در مخالفت با تروتسکیسم مشترک هستند.
مارکسیسم–لنینیسم یک نظریه سیاسی - اقتصادی است که توسط جوزف استالین در دهه ۱۹۲۰ مطرح شد. به گفته طرفداران آن، این نظریه ترکیبی از نظریه های کارل مارکس، فردریش انگلس و ولادیمیر لنین است اما منتقدان آن را استالینیسم می نامند. این استالین بود که به طور موجز در جزوه معروف خود با عنوان مبانی لنینیسم تعریف کرد که «لنینیسم مارکسیسم عصر امپریالیسم و انقلاب پرولتری است». این نظریه بر پایه نظریه مارکس استوار است که سرمایه داری جامعه را به دو طبقه تقسیم می کند، یعنی طبقه بورژوازی یا مالک دارایی و پرولتاریا یا طبقه کارگر. این نظزیه مدعی است که در درون پرولتاریای بین المللی بخشی ااز کارگران دست بالا از کشورهای قدرتمند امپریالیستی ظهور می کند که بر پرولتاریای فوق استثمار شده کشورهای استعماری و نواستعماری قدرت اقتصادی و سیاسی اعطا می شود. مارکسیست ها - لنینیست ها از طبقاتی ترین اعضای پرولتاریا از احزاب پیشتاز بر اساس اصل سانترالیسم دموکراتیک دفاع می کنند که جنبش های انقلابی را به سمت ایجاد تک حزبی هدایت می کند. [ نیازمند منبع] دولت هایی که به تدریج به سوسیالیسم و در نهایت کمونیسم جهانی پیشرفت خواهند کرد. بهطور کلی ضد رویزیونیسم موضع یدر مارکسیسم - لنینیسم است که بر اساس تفسیر استالین، از دیکتاتوری پرولتاریا، دگرگونی شدید و سریع اقتصادی در کوتاه مدت و رویارویی خشونت آمیز با قدرت های سرمایه داری حمایت می کرد. ظهور تفسیر خروشچویستی منجر به واکنش مارکسیست - لنینیست های طرفدار استالین شد که جنبش ضد رویزیونیستی را تشکیل دادند و با سیاست های استالین زدایی خروشچویستی مخالفت کردند. ضد رویزیونیست ها رهبری جنبش مارکسیستی - لنینیستی اتحاد جماهیر شوروی را رد کردند و معتقد بودند که این جنبش به سرمایه داری دولتی و سوسیال امپریالیستی تبدیل شده است. با وجود این، خطوط بین دو اردوگاه در مارکسیسم - لنینیسم اغلب مبهم بود.
wiki: ضد تجدیدنظرطلبی