ضبط مولتی ترک ( به انگلیسی: Multitrack recording ) که به "مولتی ترکینگ" ( به انگلیسی: Multitracking ) یا "ترکینگ" ( به انگلیسی: Tracking ) هم شناخته می شود، روشی از ضبط صدا است که در سال ۱۹۵۵ ابداع گردید و به واسطهٔ آن، امکان ضبط منابع صوتی مختلف به صورت مجزا، و حتی در زمان های مختلف به منظور شکل دهی به یک قطعهٔ واحد فراهم گردید. تکنیک مولتی ترکینگ زمانی به مرحلهٔ عمل رسید که ایدهٔ ضبط سیگنال های صوتی مختلف به طور همزمان برروی یک نوار حلقه ای به واقعیت پیوست. یک "ترک" در حقیقت سیگنالی خاص است که در فضای مخصوص به خود و در موقعیتی مجزا از دیگر سیگنال های صوتی برروی نوار ذخیره شده است. از همین رو سیگنال های دیگری که برروی این نوار ذخیره شد اند، بدون تغییر باقی مانده و همگام با سیگنال جدید پخش می شوند.
پیش از شکل گیری تکنولوژی مولتی ترکینگ، ضبط یک قطعهٔ موسیقی نیازمند حضور همزمان تمام خوانندگان و نوازندگان در استودیوی ضبط و اجرای آن قطعه به صورت کامل و بی نقص بود. اما پس از ابداع تکنیک مولتی ترکینگ، مهندسین صدا و تهیه کنندگان موسیقی قادر بودند که قطعات مربوط به هرکدام از خوانندگان و نوازندگان را به صورت جداگانه ضبط و از آن برای قطعهٔ اصلی استفاده نمایند. مولتی ترکینگ امکان تنظیم جداگانهٔ ویژگی های مختلف سیگنال های صوتی را فراهم آورد و از این رو مهندس صدا در استودیو قادر به تغییر حجم صدا یا ویژگی های فرکانسی و پانورامیک هر یک از منابع صوتی به صورت جداگانه گردید. همچنین پس از ابداع این تکنیک، تهیه کننده قادر بود تا قسمت های مختلف موسیقی را مجدداً به صورت جداگانه ضبط کند و به آسانی فرایند صداگذاری برروی موسیقی را انجام دهد یا اشتباهات موجود را اصلاح نماید تا "برداشت" بهتری از قطعهٔ مورد نظر به دست آورد. همچنین با استفاده از مولتی ترکینگ، امکان به کارگیری برخی از افکت های الکترونیک مانند "ریورب" برروی "ترک" های جداگانه ( مثلاً صدای خواننده ) مهیا شود. این درحالی بود که پیش از این یک تهیه کننده قادر نبود که از افکت های صوتی فقط برای یک سیگنال صوتی خاص ( به عنوان مثال صدای خواننده ) استفاده نماید. ابداع تکنیک مولتی ترکینگ تنها یک جهش فنی در صنعت ضبط موسیقی محسوب نمی شد. این روش تهیه کنندگان و هنرمندان را قادر به ساخت و طراحی اصواتی می نمود که تا پیش از این امکان تولید و ضبط آن، چه در استودیو و چه در محیط بیرون از استودیو وجود نداشت. به عنوان مثال، پس دستیابی به این تکنولوژی، یک خواننده قادر بود از صدای خود برای ایجاد هارمونی و قطعه های چندصدایی یا ضبط همخوانی ها استفاده کند. یک گیتاریست می توانست قطعات ریتم نوازی و تکنوازی را به صورت جداگانه ضبط کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیش از شکل گیری تکنولوژی مولتی ترکینگ، ضبط یک قطعهٔ موسیقی نیازمند حضور همزمان تمام خوانندگان و نوازندگان در استودیوی ضبط و اجرای آن قطعه به صورت کامل و بی نقص بود. اما پس از ابداع تکنیک مولتی ترکینگ، مهندسین صدا و تهیه کنندگان موسیقی قادر بودند که قطعات مربوط به هرکدام از خوانندگان و نوازندگان را به صورت جداگانه ضبط و از آن برای قطعهٔ اصلی استفاده نمایند. مولتی ترکینگ امکان تنظیم جداگانهٔ ویژگی های مختلف سیگنال های صوتی را فراهم آورد و از این رو مهندس صدا در استودیو قادر به تغییر حجم صدا یا ویژگی های فرکانسی و پانورامیک هر یک از منابع صوتی به صورت جداگانه گردید. همچنین پس از ابداع این تکنیک، تهیه کننده قادر بود تا قسمت های مختلف موسیقی را مجدداً به صورت جداگانه ضبط کند و به آسانی فرایند صداگذاری برروی موسیقی را انجام دهد یا اشتباهات موجود را اصلاح نماید تا "برداشت" بهتری از قطعهٔ مورد نظر به دست آورد. همچنین با استفاده از مولتی ترکینگ، امکان به کارگیری برخی از افکت های الکترونیک مانند "ریورب" برروی "ترک" های جداگانه ( مثلاً صدای خواننده ) مهیا شود. این درحالی بود که پیش از این یک تهیه کننده قادر نبود که از افکت های صوتی فقط برای یک سیگنال صوتی خاص ( به عنوان مثال صدای خواننده ) استفاده نماید. ابداع تکنیک مولتی ترکینگ تنها یک جهش فنی در صنعت ضبط موسیقی محسوب نمی شد. این روش تهیه کنندگان و هنرمندان را قادر به ساخت و طراحی اصواتی می نمود که تا پیش از این امکان تولید و ضبط آن، چه در استودیو و چه در محیط بیرون از استودیو وجود نداشت. به عنوان مثال، پس دستیابی به این تکنولوژی، یک خواننده قادر بود از صدای خود برای ایجاد هارمونی و قطعه های چندصدایی یا ضبط همخوانی ها استفاده کند. یک گیتاریست می توانست قطعات ریتم نوازی و تکنوازی را به صورت جداگانه ضبط کند.
wiki: ضبط مولتی ترک