ضبط بوتلگ

ضبط بوتلگ ( به انگلیسی: bootleg record ) به انتشار صوتی یا تصویری محتوایی می گویند که توسط هنرمند یا راه های قانونی دیگر به طور رسمی منتشر نشده. ساخت و توزیع چنین ضبط هایی به عنوان bootlegging شناخته می شود. ضبط ها ممکن است بدون مبادله مالی در بین طرفداران کپی و معامله شود، اما برخی از فروشندگان بوت لگ ها از این راه کسب درآمد نیز داشته اند. بوت لگ ها معمولاً از ضبط های استودیویی منتشر نشده، اجراهای زنده یا مصاحبه های منتشر نشده و بدون کنترل کیفیت منتشر می شوند.
واژه ی «bootleg» از عمل قاچاق کالاهای غیرقانونی در کنار پا و در چکمه ها، به ویژه قاچاق مشروبات الکلی در دوران ممنوعیت الکل در آمریکا نشأت گرفته است. با گذشت زمان این واژه برای توصیف هر محصول غیرقانونی استفاده شده. این اصطلاح به عبارتی دربرگیرنده برای ضبط های غیرقانونی، غیررسمی یا غیرمجاز، از جمله LPهای وینیل، سی دی های نقره ای، یا هر رسانه یا ماده ی تجاری فروخته شده تبدیل شده است. [ ۱]
بوت لگ ها را نباید با ضبط های دزدی یا بدون مجوز ( که تنها کپی های غیرمجاز از نسخه های رسمی هستند ) اشتباه گرفت. برخی از شرکت های ضبط و پخش اعلام کرده اند که هر رکوردی که خارج از کنترل آنها صادر می شود و شرکت برای آن مبلغی دریافت نمی کند، جعلی و بوت لگ است. با این حال، برخی از بوتلگرها مشتاقانه تأکید می کنند که بازارهای ضبط بوتلگ و از بازارهای کپی غیرقانونی متفاوت است و مصرف کننده ی بوتلگ به هر حال بیشتر یا تمام نسخه های رسمی آن هنرمند را پیشتر خریداری کرده است. [ ۱]
متداول ترین نوع بوتلگ، ضبط اجراهای زنده با تجهیزات ضبط صداییست که بصورت قاچاق توسط هواداران وارد یک کنسرت زنده می شود. بسیاری از هنرمندان و سالن ها این نوع ضبط را ممنوع می کنند، اما از دهه ۱۹۷۰ به بعد دسترسی روزافزون به فناوری قابل حمل ضبط صدا، باعث آسان شدن چنین بوت لگ هایی شده و با بهتر شدن تجهیزات، کیفیت عمومی این ضبط ها بهبود یافته.