لغت نامه دهخدا
( ضبحة ) ضبحة. [ ض َ ح َ ] ( ع اِ ) صیحة. آواز، و منه الحدیث : لایخرجن احدکم الی ضبحة بلیل ؛ ای صیحة یسمعها فلعله یصیبه مکروه و یروی صبحة. ( منتهی الارب ). فرهنگ فارسی
صیحه آواز و منه الحدیث لا یخرجن احدکم الی ضبحه بلیل ای صیعه یسمعها فلعله یصیبه مکروه و یوری صبحه ٠ 