ضاری

برابر پارسی: زیانکار

لغت نامه دهخدا

ضاری. ( ع ص ) در پی صید دونده ( سگ ومانند آن ). سگ بچه دوان. ( منتهی الارب ). سگ شکاری. ( مهذب الاسماء ) : هنگام کار در غلبه و اقتحام سباع ضاری اندر شکار. ( جهانگشای جوینی ). ج ، ضواری : کلب ٌ ضار؛ سگ حریص بشکار و سگ در پی صید رونده. || خون روان. ( منتهی الارب ). || سقاءٌ ضار باللبن ؛ خیک نیکوکننده شیر. || عرق ٌ ضار؛ رگ که خون آن منقطع نشود. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ضرر رساننده زیاندار .
سگ شکاری در پی صید دونده سگ بچه دوان هنگام کار در غلبه واقتحام سباع ضاری اندر شکار جمع ضواری کلب ضار سگ حریص بشکار وسگ در پی صید رونده یا خون روان یاسقا ضار باللین خیک نیکو کننده شیر یا عرق ضار رگ که خون آ ن منقطع نشود

فرهنگ معین

[ ع . ] (اِ. ) ۱ - سگ شکاری . ۲ - خون روان .
[ ع . ] (اِفا. ) ضرررساننده ، زیاندار.

فرهنگ عمید

۱. حیوان شکاری و درنده و گوشت خوار، مانند شیر، ببر، و گرگ.
۲. سگ حریص به شکار.

پیشنهاد کاربران

ضاری:
به دنبال کسی یا حیوانی که در حال فرار است دویدن، با مسابقه دادن فرق میکند، به یک شکاری نیز وقتی به دنبال صید می دود ضاری گفته میشود.
ضاری:
ضرر رساننده، مضر.

بپرس