ضاجعه

لغت نامه دهخدا

( ضاجعة ) ضاجعة. [ ج ِ ع َ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث ضاجع. || گوسپندان بسیار. ( منتهی الارب ). گوسفند بسیار. ( مهذب الاسماء ). || جای ریزش رودبار. || دلو پرآب که از گرانی کژ و مائل به نشیب باشد. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس