ضئیل

لغت نامه دهخدا

ضئیل. [ ض َ ] ( ع ص ) لاغر و نزار. ( منتهی الارب ). نزار. ( مهذب الاسماء ) ( دهار ). || حقیر. ( منتهی الارب ). خُرد. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). باریک. ( منتهی الارب ). ج ، ضؤلاء، ضئال. ( منتهی الارب ). ضئیل نئیل ؛ از اتباع است. ( مهذب الاسماء ).

فرهنگ فارسی

لاغر و نزار یا حقیر خرد باریک جمع ضولا و ضئال ضئیل و نئبل از اتباع است

پیشنهاد کاربران

بپرس