( صینیة ) صینیة. [ نی ی َ ] ( ص نسبی ) اوانی صینیة؛ ظروف چینی است. ج ، صوانی. ( از منتهی الارب ). صینیة. [ نی ی َ ] ( اِخ ) شهری است مشهور زیر واسط. ( معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) مونث صینی انواع ظروف از صحن قدح صراحی و غیره که در قدیم از چین وارد می شد . شهری است مشهور زیر واسط
فرهنگ معین
(یَّ ) [ ع . صینیة ] (ص نسب . ) مؤنث سینی ، انواع ظروف از صحن ، قدح ، صراحی و غیره که در قدیم از چین وارد می شد.
