صیغه دعا ؛ ( اصطلاح دستور زبان فارسی ) فعلی است که از سوم شخص مفرد مضارع گرفته میشود و میان علامت مضارع ( که دال آخر باشد ) و حرف قبل از آن الفی درآورند، و در مورد نفی میمی بر آن افزایند: باد و مباد (
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
در اصل بواد و مبواد ) ، کناد و مکناد، بیناد و مبیناد. گاه باء تأکید بر سر فعل دعا درآید. در بعضی فعلها صیغه دعا در اول شخص و دوم شخص مفرد و سوم شخص مفرد و جمع مستعمل است. ( فرهنگ فارسی معین ) .