صَیرَفی، خواجه عبدالله ( ـ تبریز ح۷۴۲ق)
خوشنویس ایرانی. فرزند محمود تبریزی و شاگرد سیدحیدر گنده نویس (جلی نویس)، که در کتیبه نویسی و کاشی تراشی استاد بود. چندین عمارت در تبریز ازجمله کتیبۀ عمارت معروف «استاد و شاگرد» به خط او بوده است. از شاگردان ممتازِ یاقوت مستعصمی و معاصر اولجایتو سلطان محمد خدابنده (حک: ۷۰۳ ـ ۷۱۶ ق) بود. از آثار او چندین قطعه در کتابخانۀ استانبول است که تاریخ های ۷۲۱ و ۷۳۴ ق را دارد و نیز قرآنی به خط نسخ، ثلث، و رقاع به تاریخ ۷۴۷ ق، محفوظ در موزۀ اسلامی ترکیه؛ رساله ای در باب قواعد خط ثلث به زبان فارسی، محفوظ در کتابخانۀ آستان قدس رضوی است و تاریخ تألیف ندارد. قرآن دیگری به تاریخ ۷۲۸ ق نیز به خط او در کتابخانۀ چستربیتیی دابلین (ایرلند) نگهداری می شود.
خوشنویس ایرانی. فرزند محمود تبریزی و شاگرد سیدحیدر گنده نویس (جلی نویس)، که در کتیبه نویسی و کاشی تراشی استاد بود. چندین عمارت در تبریز ازجمله کتیبۀ عمارت معروف «استاد و شاگرد» به خط او بوده است. از شاگردان ممتازِ یاقوت مستعصمی و معاصر اولجایتو سلطان محمد خدابنده (حک: ۷۰۳ ـ ۷۱۶ ق) بود. از آثار او چندین قطعه در کتابخانۀ استانبول است که تاریخ های ۷۲۱ و ۷۳۴ ق را دارد و نیز قرآنی به خط نسخ، ثلث، و رقاع به تاریخ ۷۴۷ ق، محفوظ در موزۀ اسلامی ترکیه؛ رساله ای در باب قواعد خط ثلث به زبان فارسی، محفوظ در کتابخانۀ آستان قدس رضوی است و تاریخ تألیف ندارد. قرآن دیگری به تاریخ ۷۲۸ ق نیز به خط او در کتابخانۀ چستربیتیی دابلین (ایرلند) نگهداری می شود.