صیدا

صیدا (سوریه). صیدا ( عربی: صَیْدَا، آوانگاری:  Ṣaydā ) روستایی در جنوب سوریه است.

صِیْدا (Sidon)
قلعه دریایی صلیبیون، (یا: صیدون) بندر، شهرِ باستانی، و مرکز اداری استان «الجنوب» در لبنان، با ۱۴۹ هزار نفر جمعیت (۲۰۰۳). در ۴۰ کیلومتری جنوب بیروت و بر کرانۀ دریای مدیترانه قرار دارد. صادرات آن عبارت اند از روغن زیتون، پرتقال، و لیمو. از مراکز ماهیگیری، تجارت، و بازار محصولات کشاورزی لبنان است. پایانۀ خط لولۀ نفتی ۱,۷۲۰ کیلومتری از ابقیق در ۴۰کیلومتری غرب خلیج فارس، در عربستان سعودی، تا دریای مدیترانه و محل مخازن عظیم ذخیرۀ نفت است. صیدا از دیرباز از مراکز مهم دادوستد است و مهم ترین شهر و بزرگ ترین بندر فنیقیه بود و رنگ های ارغوانی و ظروف شیشه ای آن معروف بوده است. در کتیبه های تل العمارنه (۱۴۰۰ پ م) از آن به نام صیدونو یاد شده است. از ۱۴۰۰ تا ۷۰۱ پ م رقیب سرسختی برای شهر صور بود، که در آن هنگام به تصّرف سِناخریب درآمد. در ۵۳۸ پ م هنگامی که کوروش هخامنشی بابل را فتح کرد، جزو قلمرو ایران و بخشی از ساتراپی پنجم امپراتوری هخامنشی شد. در دوران فرمانروایی ایرانیان، دورۀ هلنیستی، و عهد رومیان بندری مهم بود. بعدها شهری رومی شد و در ۱۷ ق/۶۳۷ م به تصّرف اعراب درآمد و در جنگ های صلیبی بر سر آن درگیری هایی صورت گرفت. در دورۀ اسلامی اهمیت چندانی نداشت، اما طی این جنگ ها تا اندازه ای اهمیت یافت. در کتاب مقدس (سِفْر پیدایش، پادشاهان و اعمال رسولان) بارها از آن نام برده شده است. کتاب احصاءالعلوم فارابی نخستین بار در این شهر چاپ شد.