صید بیش از حدّ ماهی (overfishing)
صید ماهی، بیش از میزان تولیدمثل گونه های ماهی، منجر به کاهش تعداد ماهی ها در هر صید می شود. مثلاً، در اقیانوس اطلس شمالی، شاه ماهی تا مرز نابودی صیدشده و جمعیت ماهی کاد و هداک بسیار کاهش یافته است. در کشورهای در حال توسعه، به کارگیری کشتی های ماهیگیری عظیم الجثه و مجهز، که غالباً به صنایع شیلات کشورهای صنعتی تعلق دارند، سبب کاهش ذخایر ماهی برای ساکنان محلی می شود که ماهیگیری یگانه راه تأمین پروتئین مورد نیاز آن هاست (← ماهیگیری و شیلات). بوم شناسان سال هاست که نگران پیامدهای گسترده تر صید بی رویه آبزیان، به خصوص گسستگی زنجیرۀ غذایی اقیانوسی اند. بنابه تخمین سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد، صید بی رویۀ آبزیان در جهان، به حدّی به اکوسیستم های اقیانوسی، آسیب رسانده است که میزان بالقوۀ صید، به طور متوسط، بیست درصد کاهش یافته است. با مدیریت شایستۀ برنامه های صید می توان میزان صید آبزیان را افزایش داد. بنا به آمار موجود سالیانه ۲۰میلیون تن ماهی به این دلیل که جزو گونه های مورد نظر محسوب نمی شوند، از کشتی های ماهیگیری به دریا ریخته می شوند. طبق برآورد سازمان خواربار و کشاورزی، در ۱۹۹۳، در نُه محل از هفده منطقۀ اصلی ماهیگیری در جهان برخی از گونه های ماهی احتمالاً دچار کاهشی اسف بار شده بودند. صید ماهی در ۱۹۹۴ تقریباً هفده درصد از آب های ساحلی نیوانگلند، واقع در امریکا، ممنوع شد؛ به این امید که ذخایر رو به افول ماهی احیا شود. منطقۀ تحت پوشش ۱۷ هزار کیلومتر مربع و در ناحیۀ جورجز بنک، در اقیانوس اطلس، واقع است. بعضی از گونه های ماهی بسیار کاهش یافته اند، مثلاً صید ماهی کاد اقیانوس اطلس، هداک، کیپ هِیْک، و هِیْک نقره ای از ۵ میلیون تن در ۱۹۷۰ به ۲.۵میلیون تن در ۱۹۸۹ رسید. صید ماهی کاد در سواحل کانادا و آب های اروپا موقتاً به حالت تعلیق درآمده است، اما احیای ذخایر این ماهی ممکن است سال ها به طول انجامد.
صید ماهی، بیش از میزان تولیدمثل گونه های ماهی، منجر به کاهش تعداد ماهی ها در هر صید می شود. مثلاً، در اقیانوس اطلس شمالی، شاه ماهی تا مرز نابودی صیدشده و جمعیت ماهی کاد و هداک بسیار کاهش یافته است. در کشورهای در حال توسعه، به کارگیری کشتی های ماهیگیری عظیم الجثه و مجهز، که غالباً به صنایع شیلات کشورهای صنعتی تعلق دارند، سبب کاهش ذخایر ماهی برای ساکنان محلی می شود که ماهیگیری یگانه راه تأمین پروتئین مورد نیاز آن هاست (← ماهیگیری و شیلات). بوم شناسان سال هاست که نگران پیامدهای گسترده تر صید بی رویه آبزیان، به خصوص گسستگی زنجیرۀ غذایی اقیانوسی اند. بنابه تخمین سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد، صید بی رویۀ آبزیان در جهان، به حدّی به اکوسیستم های اقیانوسی، آسیب رسانده است که میزان بالقوۀ صید، به طور متوسط، بیست درصد کاهش یافته است. با مدیریت شایستۀ برنامه های صید می توان میزان صید آبزیان را افزایش داد. بنا به آمار موجود سالیانه ۲۰میلیون تن ماهی به این دلیل که جزو گونه های مورد نظر محسوب نمی شوند، از کشتی های ماهیگیری به دریا ریخته می شوند. طبق برآورد سازمان خواربار و کشاورزی، در ۱۹۹۳، در نُه محل از هفده منطقۀ اصلی ماهیگیری در جهان برخی از گونه های ماهی احتمالاً دچار کاهشی اسف بار شده بودند. صید ماهی در ۱۹۹۴ تقریباً هفده درصد از آب های ساحلی نیوانگلند، واقع در امریکا، ممنوع شد؛ به این امید که ذخایر رو به افول ماهی احیا شود. منطقۀ تحت پوشش ۱۷ هزار کیلومتر مربع و در ناحیۀ جورجز بنک، در اقیانوس اطلس، واقع است. بعضی از گونه های ماهی بسیار کاهش یافته اند، مثلاً صید ماهی کاد اقیانوس اطلس، هداک، کیپ هِیْک، و هِیْک نقره ای از ۵ میلیون تن در ۱۹۷۰ به ۲.۵میلیون تن در ۱۹۸۹ رسید. صید ماهی کاد در سواحل کانادا و آب های اروپا موقتاً به حالت تعلیق درآمده است، اما احیای ذخایر این ماهی ممکن است سال ها به طول انجامد.
wikijoo: صید_بیش_از_حد_ماهی