صیحه اسمانی

[ویکی فقه] صیحه آسمانی. یکی از علائم حتمی ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، صیحه آسمانی است.
ـــ ندایی است آسمانی که نام حضرت مهدی (علیه السلام) را به گوش همه مردم جهان می رساند. این ندای بلند از جبرئیل (علیه السلام) است و در شب ۲۳ رمضان به گوش می رسد و همه مردم زمین آن را به زبان خود می شنوند.
← روایتی از امام باقر
ممکن است برای خیلی ها این سوال مطرح شود که صیحه آسمانی چه وقت و چگونه است؟این صیحه هنگامی رخ می دهد که در شرق و غرب اختلاف شدیدی پیدا شده است و به خاطر ترسی که از این فتنه ها بر مردم وارد شده است، مردم روزگار سختی را می گذرانند و حتی بسیاری از زنان و مردان مؤمن دچار سرگردانی و ناامیدی شده اند از اینکه فرجی رخ بدهد و دچار شک و شبهه شده اند. وضعیت مردم در آن زمان این گونه است که سر دادن ندای امر فرج را از سال های دور و دراز انتظار می کشیدند. در اکثر روایات شب جمعه یا شب ۲۳ رمضان را هنگام آن ندا مشخص کرده اند؛ ولی همان طور که بیان شد علایم حتمی پنج تا است و بقیه علائم غیر حتمی است. بنابراین می توان گفت که خود صیحه آسمانی حتمی است؛ اما این که در شب جمعه و یا شب ۲۳ رمضان باشد، غیر حتمی است و ممکن است در روز دیگری اتفاق بیفتد.
گوینده و کیفیت صیحه
کسی که این ندا را می دهد، جبرئیل است که محتوای سخن او در روایات به صور مختلف ذکر شده است.
← دسته اول
...

[ویکی شیعه] صیحه آسمانی. صیحه یا ندای آسمانی از جمله نشانه های ظهور امام مهدی(عج) است. این ندا که جبرئیل آن را ایجاد می کند از آسمان شنیده می شود. محتوای این ندا در احادیث به چند صورت بیان شده است: بشارت به ظهور امام زمان، ویژگی های ایشان و حقانیت شیعه. در پایان همان روز نیز شیطان تلاش می کند با ندایی مشابه، مردم را به تردید افکند. احادیث مربوط به ندای آسمانی در حد تواتر بوده و زمان های متفاوتی را برای این رخداد مشخص می کنند.
شنیده شدن معجزه آسای کلامی آسمانی در روایات از نشانه های ظهور یا قیام امام زمان(عج) دانسته شده است. این مطلب در روایات متعددی آمده است، به نحوی که برخی معتقدند این روایات تواتر معنوی دارند.
این ندا را جبرئیل ایجاد می کند و در منابع شیعه و اهل سنت با واژه های مختلفی مانند «نداء»، «صیحه» و «صوت» از آن یاد شده است که در این میان بیشتر احادیث از واژه «نداء» بهره برده اند. اگر چه در روایات فراوانی صیحه در معنای «ندا» به کار رفته اما در بعضی، صیحه و ندا دو پدیده مجزا دانسته شده است.

[ویکی اهل البیت] صیحه آسمانی. صدا کردن بلند را صیحه گویند. در اصطلاح، یکی از علائم حتمی ظهور حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف که مقارن با ظهور می­باشد مسئله صیحه آسمانی است. همان طور که در روایت آمده است: قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ علیه السلام یَقُولُ: ...وَالنِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُوم ...
محمد ابن علی حلبی می­گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که صیحه و ندای آسمانی از حتمیات است.
ممکن است برای خیلی­ها این سوال مطرح شود که صیحه آسمانی چه وقت و چگونه است؟ این صیحه هنگامی رخ می­دهد که در شرق و غرب اختلاف شدیدی پیدا شده است و بخاطر ترسی که از این فتنه­ها بر مردم وارد شده است، مردم روزگار سختی را می­گذرانند. و حتی بسیاری از زنان و مردان مومن دچار سرگردانی و ناامیدی شده­اند از این که فرجی رخ بدهد و دچار شک و شبهه شده­اند.
وضعیت مردم در آن زمان این گونه است که سَر دادن ندای امر فرج را از سالهای دور و دراز انتظار می­کشیدند. در اکثر روایات شب جمعه یا شب بیست و سوم رمضان را هنگام آن ندا مشخص کرده­اند ولی همان طور که بیان شد، علایم حتمی پنج تا است و بقیه علائم غیرحتمی است. بنابراین می­توان گفت که خود صیحه آسمانی حتمی است اما این که در شب جمعه و یا شب بیست و سوم رمضان باشد غیرحتمی است و ممکن است در روز دیگری اتفاق بیفتد.
کسی ­که این ندا را می­دهد، جبرئیل است که محتوای سخن او در روایات به صور مختلف ذکر شده است.
برخی از روایات این گونه بیان می کنند که ندا می­دهد: «جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا»؛
و برخی دیگر از روایات می گویند که ندا تصریح می کند که «الحق فی علی و شیعته»

[ویکی فقه] صیحه آسمانی (قرآن). صیاح (مصدر صَیَحَ) یعنى صدا،
وقوع صیحه اى رعدآسا، در آستانه قیامت:۱. ما یَنْظُرُونَ إِلَّا صَیْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ یَخِصِّمُونَ.
یس/سوره۳۶، آیه۴۹.
ایجاد صیحه اى سهمگین با نفخ صور، در آستانه برپایى قیامت و آغاز رستاخیز:وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذا هُمْ مِنَ الْأَجْداثِ إِلى رَبِّهِمْ یَنْسِلُونَ إِنْ کانَتْ إِلَّا صَیْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرُونَ.
یس/سوره۳۶، آیه۵۱.
یکی از اسباب عذاب های الهی، صیحه آسمانی است.
به مقاله عذاب با صیحه (قرآن) رجوع شود.
...