صیت

[ویکی فقه] صَیِّت، دارای صدای رسا و بلند است.
از آن به مناسبت در باب صلات نام برده اند.
از مستحبات مؤذن
از صفاتی که مستحب است مؤذن از آن برخوردار باشد، داشتن صدای رسا و بلند است.