صیاغ

لغت نامه دهخدا

صیاغ. [ ص َی ْ یا ] ( ع ص ) زرگر. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( مهذب الاسماء ). || دروغگو. ( اقرب الموارد ).

صیاغ. [ ص ُی ْ یا ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ صائغ. ( اقرب الموارد ). رجوع به صائغ شود.

فرهنگ فارسی

صائغ

فرهنگ عمید

۱. کسی که با دروغ سخن را آرایش دهد، دروغ پرداز.
۲. زرگر.
۳. ریخته گر.

پیشنهاد کاربران

بپرس