صیادان مروارید ( Les pêcheurs de perles ) اپرایی سه پرده ای از ژرژ بیزه با اشعاری از اوژن کورمون و میشل کاره است. صیادان مروارید نخستین بار در ۳۰ سپتامبر ۱۸۶۳ در تئاتر لیریک در پاریس به روی صحنه رفت و اجرای آن، ۱۸ مرتبه دیگر در همان آغاز تکرار شد. داستان این اپرا در عهد باستان در جزیرهٔ سیلان می گذرد و دربارهٔ دو مرد است که عهد ازلی دوستی و رفاقت شان، به واسطهٔ عشقی که به یک زن پیدا کرده اند، در معرض تهدید و خطر قرار گرفته است؛ زنی که خود کاهنه است و میان عشق دنیوی و سوگند مقدسی که برای تجرد یاد کرده است، در تنگنا و بر سر دوراهی است. دوئت «در پشت معبد مقدس» که بیشتر با عنوان «دوئت صیادان مروارید» شناخته می شود، یکی از مشهورترین اپراهای دنیای غرب است.
هنگامی که این اپرا منتشر شد، ژرژ بیزه هنوز به ۲۵ سالگی نرسیده بود، اما جایگاه خود را در عالم موسیقی پاریسی تثبیت نموده بود. قرارداد ساخت این اپرا از آنجا ناشی شد که بیزه پیش تر برندهٔ کمک هزینه و جایزه بزرگ رم شده بود. این اپرا با آنکه با اقبال عمومی خوبی مواجه شد، اما اصحاب رسانه برخوردی خصمانه و تحقیرآمیز با آن داشتند. از میان آهنگسازان، هکتور برلیوز شایستگی فراوانی در این اپرا یافت و برخورد مثبتی با آن داشت. این اپرا دیگر در طول حیات بیزه اجرا نشد، اما از سال ۱۸۸۶ به بعد، به طور منظم تری در اروپا و آمریکای شمالی اجرا شد و از میانهٔ سدهٔ ۲۰ میلادی، مبدل به یکی از رپرتوارهای دائمی سالن های نمایش و اپرای دنیا گردید. با توجه به آن که دست نویس خطی و امضاشدهٔ این اپرا گم شده بود، تمامی اجراهای پس از ۱۸۸۶ میلادی، بر پایهٔ نسخه های اصلاح شده نت های اولیهٔ بیزه اجرا شد که عدول زیادی از نسخهٔ اصلی داشتند. از دههٔ ۱۹۷۰ میلادی، تلاش فراوانی شد تا نت های اپرا را بر اساس مقصود و هدف ژرژ بیزه بازسازی کنند.
منتقدان معاصر کمی مهربان تر از دوران بیزه بوده اند. مفسران امروزی کیفیت موسیقی را نامتوازن و گاهی نابدیع می دانند، اما تصدیق می کنند که این اپرا، اثری نویدبخش است که در آن استعداد بیزه در زمینهٔ ملودی و سازبندی مهیج به خوبی مشهود است. آنها پیش زمینه های روشنی از نبوغ آهنگساز را در این اپرا یافته اند که ۱۰ سال بعد در ساخت اپرای کارمن به اوج می رسد. از سال ۱۹۵۰ میلادی به بعد، اجراهای فراوانی از این اپرا - چه بر اساس نسخهٔ اصلی و چه بر پایهٔ نسخه های بازنویسی شده - انجام شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهنگامی که این اپرا منتشر شد، ژرژ بیزه هنوز به ۲۵ سالگی نرسیده بود، اما جایگاه خود را در عالم موسیقی پاریسی تثبیت نموده بود. قرارداد ساخت این اپرا از آنجا ناشی شد که بیزه پیش تر برندهٔ کمک هزینه و جایزه بزرگ رم شده بود. این اپرا با آنکه با اقبال عمومی خوبی مواجه شد، اما اصحاب رسانه برخوردی خصمانه و تحقیرآمیز با آن داشتند. از میان آهنگسازان، هکتور برلیوز شایستگی فراوانی در این اپرا یافت و برخورد مثبتی با آن داشت. این اپرا دیگر در طول حیات بیزه اجرا نشد، اما از سال ۱۸۸۶ به بعد، به طور منظم تری در اروپا و آمریکای شمالی اجرا شد و از میانهٔ سدهٔ ۲۰ میلادی، مبدل به یکی از رپرتوارهای دائمی سالن های نمایش و اپرای دنیا گردید. با توجه به آن که دست نویس خطی و امضاشدهٔ این اپرا گم شده بود، تمامی اجراهای پس از ۱۸۸۶ میلادی، بر پایهٔ نسخه های اصلاح شده نت های اولیهٔ بیزه اجرا شد که عدول زیادی از نسخهٔ اصلی داشتند. از دههٔ ۱۹۷۰ میلادی، تلاش فراوانی شد تا نت های اپرا را بر اساس مقصود و هدف ژرژ بیزه بازسازی کنند.
منتقدان معاصر کمی مهربان تر از دوران بیزه بوده اند. مفسران امروزی کیفیت موسیقی را نامتوازن و گاهی نابدیع می دانند، اما تصدیق می کنند که این اپرا، اثری نویدبخش است که در آن استعداد بیزه در زمینهٔ ملودی و سازبندی مهیج به خوبی مشهود است. آنها پیش زمینه های روشنی از نبوغ آهنگساز را در این اپرا یافته اند که ۱۰ سال بعد در ساخت اپرای کارمن به اوج می رسد. از سال ۱۹۵۰ میلادی به بعد، اجراهای فراوانی از این اپرا - چه بر اساس نسخهٔ اصلی و چه بر پایهٔ نسخه های بازنویسی شده - انجام شده است.
wiki: صیادان مروارید