صومعه پارم ( به فرانسوی: La Chartreuse de Parme ) آخرین اثر استاندال نویسنده فرانسوی، که در ۱۸۳۹ انتشار یافت.
نویسنده، در فصل اول که عنوان آن «میلان در ۱۷۹۶» است، بر مبنای اعترافهای یک ستوان فرانسوی، به نام روبر، ما را با مارکی دل دونگو ی پیر، هوادار اتریش و مرتجع ددمنش، و مخصوصاً دو زن، مارکیز جوان و خواهر مارکی، یعنی ژینا آشنا می کند. نویسنده با اشاره های سریع، تلقین می کند که قهرمان جوان داستان، «مارکی جوان» فابریس دل دونگو، ثمره رابطهٔ روبر و مارکیز است. این پس در دوره پرهیجان و پرافتخار جنگ های ناپلئون بزرگ می شود. در قصر گریانتا در ساحل دریاچه کوم، که پدر و برادر بزرگش نماینده ارتجاع و تاریک اندیشی اند، سخت به مادر و عمه ژینای خود ( که بیوه یکی از افسران ناپلئون است ) دل بسته است. فابریس، در ۱۸۱۵، به شنیدن خبر بازگشت ناپلئون از جزیره الب، از خانه می گریزد تا به اتفاق وی بجنگد. پس از ماجراهای افسانه ای، عصر روز نبرد واترلو، به واترلو می رسد؛ بی آنکه چیز مهمی دریابد. شاهد نبرد و بعد گرفتار سیل عقب نشینی می شود. در بازگشت چون مارکی دل دونگو او را از قصر می راند به نزد عمه اش در پارم پناه می برد. در واقع، ژینای بسیار زیبا که بیوه مانده است، با نخست وزیر شاهزاده پارم، کنت موسکا، آشنایی پیدا کرده و برای حفظ ظاهر، با دوک دو سانسورینا ی پیر ازدواج کرده است و زینت دربار حاکم ظالم و کوچک پارم است . فابریس جوان، اکنون که راه افتخار نظامی به رویش بسته شده است، در چنین محیطی، برای معاضدت جاه پرستی عمه اش، آماده پیش گرفتن راه کشیشی می شود و معاون اسقف پیر می گردد. اما، جوانیِ آتشین او، که هدفی حقیقی ندارد، او را به عشقهای پرحادثه و آسان می کشاند . . .
بخش آخر داستان، به عقیده همگان، بی اندازه شتابزده نوشته شده است و اندکی جنبه تصنعی دارد. اما چنین عیبی کافی نیست که به زیبایی این شاهکار لطمه بزند. استاندال در این کتاب، تمام کمال مطلوب خویش را در زمینه هنر و زندگی، سراب دوردست افتخارات ناپلئون، حادثه پردازی، عشق بسیار عمیق به ایتالیای عصر خود و حتی ایتالیای دوره رنسانس به نحو زیبایی تصویر کرده است. در این کتاب استاندال لحن تازه ای هست. ماجراهای قهرمانش با نوعی حزن و سودای آمیخته به حسرت و اغماضی عاشقانه نشان داده می شود، و رمان به حلاوت خیالی و غیرواقعی شعری رمانتیک نزدیک می شود. تجزیه و تحلیل روانی بسیار باریک بینانه، اتقان سرسختانه و موجز سبک، ملاحظات فلسفی - اخلاقی، و خلاصه، همه چیز به برکت رؤیای صادقانه و نادری که در بهترین صفحه ها به حد لطافت آهنگ های ترانه ای می رسد، تغییر شکل می پذیرد. برخی از واقعه های کتاب همچنان اشتهار دارد: تجسم بسیار بدیع نبرد واترلو و زندگی فابریس در برج، از این گونه صحنه ها و واقعه هاست. اما بالاترین ارزش و شایستگی راستین کتاب همچنان در این است که نویسنده ای با خصلت و فطرت استاندال، که به نحوی چنان دلنشین اهل تجزیه و تحلیل و اهل اندیشه است، خویشتن را، به وجهی موفق، به دست تخیل رها می کند. این شاهکار، که تقریباً در زمان خودش ناشناخته ماند ( و تنها سه چهار آشنا به رموز و اسرار به ارزش آن پی بردند ) ، امروزه به نظر ما یکی از کتاب های کلیدی تمام ادبیات قرن نوزدهم است. و در نیمه نخست آن قرن همان مقامی را دارد که در نیمه دوم قرن مختص به کتاب تربیت احساساتی، اثر گوستاو فلوبر، است. در صومعه پارم روان شناسی باریک بینانه قرن هجدهم وجود دارد ( و به خاطر داشته باشیم که استاندال به نظر تحسین به لاکلو می نگریست ) ؛ در صورتی که ایجاز کلام و حذف مغلق گویی با دقت نظر بیشتری اعمال می شد به استاندال امکان می داد که ثمره های حقیقی ترین رئالیسم نورسته را بچیند و به شدت با آن توصیف وسیع رسوم و اخلاق، که بالزاک بیهوده بررسی نکرده است، رودررو شود. هرچند این شاید یکی از بدیع ترین ویژگی های این کتاب سرشار از حرکت و حرارت باشد که با بیانی شاعرانه به توصیف اخلاقیات می پردازد و راه حل خویش را در آن میان ارائه می کند.
نویسنده، در فصل اول که عنوان آن «میلان در ۱۷۹۶» است، بر مبنای اعترافهای یک ستوان فرانسوی، به نام روبر، ما را با مارکی دل دونگو ی پیر، هوادار اتریش و مرتجع ددمنش، و مخصوصاً دو زن، مارکیز جوان و خواهر مارکی، یعنی ژینا آشنا می کند. نویسنده با اشاره های سریع، تلقین می کند که قهرمان جوان داستان، «مارکی جوان» فابریس دل دونگو، ثمره رابطهٔ روبر و مارکیز است. این پس در دوره پرهیجان و پرافتخار جنگ های ناپلئون بزرگ می شود. در قصر گریانتا در ساحل دریاچه کوم، که پدر و برادر بزرگش نماینده ارتجاع و تاریک اندیشی اند، سخت به مادر و عمه ژینای خود ( که بیوه یکی از افسران ناپلئون است ) دل بسته است. فابریس، در ۱۸۱۵، به شنیدن خبر بازگشت ناپلئون از جزیره الب، از خانه می گریزد تا به اتفاق وی بجنگد. پس از ماجراهای افسانه ای، عصر روز نبرد واترلو، به واترلو می رسد؛ بی آنکه چیز مهمی دریابد. شاهد نبرد و بعد گرفتار سیل عقب نشینی می شود. در بازگشت چون مارکی دل دونگو او را از قصر می راند به نزد عمه اش در پارم پناه می برد. در واقع، ژینای بسیار زیبا که بیوه مانده است، با نخست وزیر شاهزاده پارم، کنت موسکا، آشنایی پیدا کرده و برای حفظ ظاهر، با دوک دو سانسورینا ی پیر ازدواج کرده است و زینت دربار حاکم ظالم و کوچک پارم است . فابریس جوان، اکنون که راه افتخار نظامی به رویش بسته شده است، در چنین محیطی، برای معاضدت جاه پرستی عمه اش، آماده پیش گرفتن راه کشیشی می شود و معاون اسقف پیر می گردد. اما، جوانیِ آتشین او، که هدفی حقیقی ندارد، او را به عشقهای پرحادثه و آسان می کشاند . . .
بخش آخر داستان، به عقیده همگان، بی اندازه شتابزده نوشته شده است و اندکی جنبه تصنعی دارد. اما چنین عیبی کافی نیست که به زیبایی این شاهکار لطمه بزند. استاندال در این کتاب، تمام کمال مطلوب خویش را در زمینه هنر و زندگی، سراب دوردست افتخارات ناپلئون، حادثه پردازی، عشق بسیار عمیق به ایتالیای عصر خود و حتی ایتالیای دوره رنسانس به نحو زیبایی تصویر کرده است. در این کتاب استاندال لحن تازه ای هست. ماجراهای قهرمانش با نوعی حزن و سودای آمیخته به حسرت و اغماضی عاشقانه نشان داده می شود، و رمان به حلاوت خیالی و غیرواقعی شعری رمانتیک نزدیک می شود. تجزیه و تحلیل روانی بسیار باریک بینانه، اتقان سرسختانه و موجز سبک، ملاحظات فلسفی - اخلاقی، و خلاصه، همه چیز به برکت رؤیای صادقانه و نادری که در بهترین صفحه ها به حد لطافت آهنگ های ترانه ای می رسد، تغییر شکل می پذیرد. برخی از واقعه های کتاب همچنان اشتهار دارد: تجسم بسیار بدیع نبرد واترلو و زندگی فابریس در برج، از این گونه صحنه ها و واقعه هاست. اما بالاترین ارزش و شایستگی راستین کتاب همچنان در این است که نویسنده ای با خصلت و فطرت استاندال، که به نحوی چنان دلنشین اهل تجزیه و تحلیل و اهل اندیشه است، خویشتن را، به وجهی موفق، به دست تخیل رها می کند. این شاهکار، که تقریباً در زمان خودش ناشناخته ماند ( و تنها سه چهار آشنا به رموز و اسرار به ارزش آن پی بردند ) ، امروزه به نظر ما یکی از کتاب های کلیدی تمام ادبیات قرن نوزدهم است. و در نیمه نخست آن قرن همان مقامی را دارد که در نیمه دوم قرن مختص به کتاب تربیت احساساتی، اثر گوستاو فلوبر، است. در صومعه پارم روان شناسی باریک بینانه قرن هجدهم وجود دارد ( و به خاطر داشته باشیم که استاندال به نظر تحسین به لاکلو می نگریست ) ؛ در صورتی که ایجاز کلام و حذف مغلق گویی با دقت نظر بیشتری اعمال می شد به استاندال امکان می داد که ثمره های حقیقی ترین رئالیسم نورسته را بچیند و به شدت با آن توصیف وسیع رسوم و اخلاق، که بالزاک بیهوده بررسی نکرده است، رودررو شود. هرچند این شاید یکی از بدیع ترین ویژگی های این کتاب سرشار از حرکت و حرارت باشد که با بیانی شاعرانه به توصیف اخلاقیات می پردازد و راه حل خویش را در آن میان ارائه می کند.
wiki: صومعه پارم
صومعه پارم (فیلم). صومعهٔ پارما ( انگلیسی: The Charterhouse of Parma ) فیلمی در ژانر درام است که در سال ۱۹۴۸ منتشر شد. فیلم بر پایهٔ رمانی به همین نام از استاندال ساخته شده است.
• ژرار فیلیپ
• آتیلیو دوتزیو
• تولیو کارمیناتی
• نریو برناردی
• امیلیو چیگولی
• کلودیو گورا
• لوئی سنیه
• رنه فاوره
• تینا لاتانتسی
• اولینا پائولی
• یونه سالیناس
• انریکو گلوری
• ماریا میکی
• آلبر رمی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• ژرار فیلیپ
• آتیلیو دوتزیو
• تولیو کارمیناتی
• نریو برناردی
• امیلیو چیگولی
• کلودیو گورا
• لوئی سنیه
• رنه فاوره
• تینا لاتانتسی
• اولینا پائولی
• یونه سالیناس
• انریکو گلوری
• ماریا میکی
• آلبر رمی
wiki: صومعه پارم (فیلم)