صولی، ابراهیم بن عباس (۱۷۶ـ۲۴۳ق)
منشی و شاعر تُرک تبار عرب عهد عباسیان. بیشتر عمر خود را در بین النهرین سپری کرد و از عهد مأمون تا زمان متوکل عباسی عهده دار مناصب گوناگون دیوانی بود. با بزرگانی چون ابن ابی دُئادَ معتزلی و دِعبِل شاعر دوستی داشت. صولی شاعری نوآور و بسیار معتبر بود. دیوان او را نوه اش، ابوبکر صولی مدون کرد، که شامل ۱۸۲ شعر در ثنای خلفا و فضل بن سهل، عشق، شراب و مُعاتبات است.
منشی و شاعر تُرک تبار عرب عهد عباسیان. بیشتر عمر خود را در بین النهرین سپری کرد و از عهد مأمون تا زمان متوکل عباسی عهده دار مناصب گوناگون دیوانی بود. با بزرگانی چون ابن ابی دُئادَ معتزلی و دِعبِل شاعر دوستی داشت. صولی شاعری نوآور و بسیار معتبر بود. دیوان او را نوه اش، ابوبکر صولی مدون کرد، که شامل ۱۸۲ شعر در ثنای خلفا و فضل بن سهل، عشق، شراب و مُعاتبات است.
wikijoo: صولی،_ابراهیم_بن_عباس_(۱۷۶ـ۲۴۳ق)