صوفی مازندرانی، محمّد ( ـ سرهند ۱۰۳۵ق)
(یا: صوفی آملی) ملقب به صوفی و متخلص به محمد شاعر و صوفی ایرانی. در جوانی به ری و اصفهان رفت و در آن جا به ریاضت و تهذیب نفس پرداخت و در همان سال ها شاعری را آغاز کرد. پس از آن به شیراز، کازرون و مکه سفر کرد و پانزده سال در مکه ماند. صوفی در پادشاهی اکبر گورکانی به هند رفت و در احمدآباد گجرات اقامت کرد و در آن جا با کسانی چون نظیری نیشابوری و تقی اوحدی نشست وخاست داشت. از آثارش: دیوان اشعار (۱۳۴۷ ش)؛ بتخانه که گزیدۀ مفصلی از دیوان ۱۲۶ شاعر است؛ ساقی نامه.
(یا: صوفی آملی) ملقب به صوفی و متخلص به محمد شاعر و صوفی ایرانی. در جوانی به ری و اصفهان رفت و در آن جا به ریاضت و تهذیب نفس پرداخت و در همان سال ها شاعری را آغاز کرد. پس از آن به شیراز، کازرون و مکه سفر کرد و پانزده سال در مکه ماند. صوفی در پادشاهی اکبر گورکانی به هند رفت و در احمدآباد گجرات اقامت کرد و در آن جا با کسانی چون نظیری نیشابوری و تقی اوحدی نشست وخاست داشت. از آثارش: دیوان اشعار (۱۳۴۷ ش)؛ بتخانه که گزیدۀ مفصلی از دیوان ۱۲۶ شاعر است؛ ساقی نامه.