صورتگر، لطفعلی (شیراز ۱۲۷۹ـ تهران ۱۳۴۸ش)
صورتگر، لطفعلی
شاعر ایرانی. در ایران، هند و انگلستان درس خواند و دانشنامۀ دکتری گرفت. به تدریس ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران پرداخت و آثاری در این زمینه نوشت و ترجمه کرد. در شیوۀ سنتی، در مرز سبک هایِ خراسانی و عراقی، شعر می گفت و سروده هایش مورد پسند دوستداران خاص شعر بود. مجموعۀ مقاله ها و شعرهایش با نام نامۀ صورتگر (تهران، ۱۳۶۸) در ۲ جلد به اهتمام خواهرش، کوکب صورتگر (صفاری) گرد آمده است. او دربارۀ تاریخ ادبیات کهن فارسی مقاله ها و کتاب هایی دارد. صورتگر از نقد ادبی با تعبیر «سخن سنجی» یاد می کرد و کتابی با همین عنوان (تهران، ۱۳۴۱) در بیان برخی از آرای منتقدان ادبیِ فرنگی تألیف کرد. مدتی ریاست دانشکدۀ ادبیات دانشگاه پهلوی (پیشین؛ سپس: دانشگاه شیراز) را برعهده داشت و پس از مرگ، در کنارِ آرامگاه حافظ (حافظیه) به خاک سپرده شد.
صورتگر، لطفعلی
شاعر ایرانی. در ایران، هند و انگلستان درس خواند و دانشنامۀ دکتری گرفت. به تدریس ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران پرداخت و آثاری در این زمینه نوشت و ترجمه کرد. در شیوۀ سنتی، در مرز سبک هایِ خراسانی و عراقی، شعر می گفت و سروده هایش مورد پسند دوستداران خاص شعر بود. مجموعۀ مقاله ها و شعرهایش با نام نامۀ صورتگر (تهران، ۱۳۶۸) در ۲ جلد به اهتمام خواهرش، کوکب صورتگر (صفاری) گرد آمده است. او دربارۀ تاریخ ادبیات کهن فارسی مقاله ها و کتاب هایی دارد. صورتگر از نقد ادبی با تعبیر «سخن سنجی» یاد می کرد و کتابی با همین عنوان (تهران، ۱۳۴۱) در بیان برخی از آرای منتقدان ادبیِ فرنگی تألیف کرد. مدتی ریاست دانشکدۀ ادبیات دانشگاه پهلوی (پیشین؛ سپس: دانشگاه شیراز) را برعهده داشت و پس از مرگ، در کنارِ آرامگاه حافظ (حافظیه) به خاک سپرده شد.