صوامع

لغت نامه دهخدا

صوامع. [ص َ م ِ ] ( ع اِ ) ج ِ صَوْمَعَة. عبادتخانه های ترسایان. ( غیاث اللغات ) : و لولا دفع اﷲ الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بیع. ( قرآن 40/22 ). چون قندیل عقیقین از صوامع رهابین تابان. ( سندبادنامه ص 120 ).
خرقه پوشان صوامع را دوتائی چاک شد
چون من اندر کوی وحدت لاف یکتائی زدم.
سعدی.
چو نام او گذرد بر صوامع ملکوت
بقدر مرتبه هر یک زجا بلند شوند.
؟

صوامع. [ ص َ م ِ ] ( اِخ ) قبیله ای است از بطون هوارة از بربر. ( صبح الاعشی ج 1 ص 364 ).

فرهنگ فارسی

جمع صومعه
( اسم ) جمع صومعه . ۱ - دیرهای رهبانان ۲ - زاویه های درویشان . یا صوامع ملکوت . عالم ملکوت .
قبیله ایست از بطون هواره

فرهنگ معین

(صَ مِ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ صومعه ، دیرها.

فرهنگ عمید

= صومعه

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی صَوَامِعُ: صوامع جمع صومعه است ، و صومعه نام معبدهایی است که برای عبادت عابدان و زاهدان ، در بالای کوهها و در بیابانهای دوردست ساخته میشد ، و معمولا عمارتی نوک تیز و مخروطی بود .
ریشه کلمه:
صمع (۱ بار)

«صوامع» جمع «صومعه» به معنای مکانی است که معمولاً در بیرون شهرها و دور از جمعیت، برای تارکان دنیا، زهاد و عباد ساخته می شد که در فارسی به آن «دیر» گویند (باید توجّه داشت «صومعه» در اصل به معنای بنایی است که قسمت بالای آن به هم پیوسته است، و ظاهراً اشاره به گلدسته های چهار پهلوئی بوده که راهبان برای صومعه خود درست می کردند).
دیر. . معنی آیه در «بیع» گذشت. صوامع جمع صومعه، دیر راهبان نصاری است که در صحراها و کوه‏ها ساخته و در آن عزلت گردیده و عبادت می‏کردند. در اسلام از آن نهی شده است. راغب گوید: صومعه هر بنائی است که سقف آن به صورت گنبد پوشیده شود. این لفظ در قرآن فقط یکبار بکار رفته است. بقیه مطلب در «رهبان» دیده شود.

دانشنامه عمومی

صوامع (استان تیزی وزو). صوامع ( به عربی: الصوامع ) یک شهرداری در الجزایر است که در استان تیزی وزو واقع شده است. [ ۱]
عکس صوامع (استان تیزی وزو)

صوامع (استان مسیله). صوامع ( به عربی: الصوامع ) یک شهرداری در الجزایر است که در استان مسیله واقع شده است. [ ۱] صوامع ۶٬۴۲۴ نفر جمعیت دارد.
عکس صوامع (استان مسیله)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس