[ویکی الکتاب] معنی
صَوَامِعُ: صوامع جمع صومعه است ، و صومعه نام معبدهایی است که برای عبادت عابدان و زاهدان ، در بالای کوهها و در بیابانهای دوردست ساخته میشد ، و معمولا عمارتی نوک تیز و مخروطی بود .
ریشه کلمه:
صمع (۱ بار)
«صوامع» جمع «صومعه» به معنای مکانی است که معمولاً در بیرون شهرها و دور از جمعیت، برای تارکان دنیا، زهاد و عباد ساخته می شد که در فارسی به آن «دیر» گویند (باید توجّه داشت «صومعه» در اصل به معنای بنایی است که قسمت بالای آن به هم پیوسته است، و ظاهراً اشاره به گلدسته های چهار پهلوئی بوده که راهبان برای صومعه خود درست می کردند).
دیر. . معنی آیه در «بیع» گذشت. صوامع جمع صومعه، دیر راهبان نصاری است که در صحراها و کوهها ساخته و در آن عزلت گردیده و عبادت میکردند. در اسلام از آن نهی شده است. راغب گوید: صومعه هر بنائی است که سقف آن به صورت گنبد پوشیده شود. این لفظ در قرآن فقط یکبار بکار رفته است. بقیه مطلب در «رهبان» دیده شود.