صواب گوی. [ ص َ ] ( نف مرکب ) درستگوی. راستگوی. آنکه سخن به صواب گوید. مقابل خطاگوی : ز عقل من عجب آید صواب گویان را که دل به دست تو دادن خلاف ایمانست.
سعدی.
رجوع به صواب و صواب گفتن شود.
فرهنگ فارسی
درستگوی
پیشنهاد کاربران
صواب گوی : درست گوی . ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص 342 ) .