صواب گفتن. [ ص َ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) درست گفتن. صحیح گفتن. بواقع گفتن. بحقیقت گفتن. تسدید. اصابة. مقابل خطا گفتن : بنطق آدمی بهتر است از دواب دواب از تو به گر نگوئی صواب.سعدی.رجوع بصواب و صوابگوی شود.
