کاج داگلاس یا سرخ نراد داگلاس با ( نام علمی: Pseudotsuga menziesii ) نام یک گونه از تیره کاجیان، سرده سرخ نرادها است. با وجود نام های رایج آن، این گیاه، نراد واقعی ( سرده Abies ) ، نوئل ( سرده Picea ) یا کاج ( سرده pinus ) نیست. همچنین از کاج های شوکران ( سرده Tsuga ) هم نیست.
کاج داگلاس یک گونه همیشه سبز مخروطی از خانواده کاجیان است. این گیاه بومی غرب آمریکای شمالی و آسیای شرقی است و به نام های نراد داگلاس، نوئل داگلاس، کاج اورگان و کاج کلمبیایی نیز شناخته می شود. شش گونه از این سرده ممکن است تحت عنوان کاج داگلاس شناخته شوند که وضعیت تاکسونومیکی آن ها به درستی مشخص نیست و ممکن است بعضا زیرگونه سرده menziesii باشند.
کاج های داگلاس دارای برگ های سوزنی بلند، مسطح و مارپیچی هستند که مستقیماً از شاخه رشد می کنند و آن را کاملاً احاطه می کنند. هر برگ سوزنی زرد یا سبزآبی به صورت مجزا می روید و دارای یک ساقه کوتاه در پایه و یک سطح شیاردار است. جوانه های زمستانی قهوه ای، براق و نوک تیز هستند. مخروط های بیضوی - مستطیلی آویزان به طور مشخص دارای براکته های سه پر ( فلس های بیرونی مخروط ) هستند که از فلس های مخروطی بیرون زده اند. مخروط ها در یک فصل بالغ می شوند و هنگام سقوط پوسته های خود را حفظ می کنند.
کاج های داگلاس ممکن است به ارتفاع بیش از ۹۰ متر ( ۲۹۵ فوت ) و قطر بیش از ۴ متر ( ۱۳ فوت ) برسند، اما بیشتر جمعیت های امروزی از درختانی تشکیل شده اند که بسیار کوچک تر هستند، ارتفاع بلند ذکر شده به این دلیل است که تاکنون فقط ارتفاع نمونه های قدیمی ثبت شده اند.
بذر آن ابتدا در سن حدود ۲۵ سالگی و در درختان مسن تر هر ۵ تا ۷ سال یکبار تولید می شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکاج داگلاس یک گونه همیشه سبز مخروطی از خانواده کاجیان است. این گیاه بومی غرب آمریکای شمالی و آسیای شرقی است و به نام های نراد داگلاس، نوئل داگلاس، کاج اورگان و کاج کلمبیایی نیز شناخته می شود. شش گونه از این سرده ممکن است تحت عنوان کاج داگلاس شناخته شوند که وضعیت تاکسونومیکی آن ها به درستی مشخص نیست و ممکن است بعضا زیرگونه سرده menziesii باشند.
کاج های داگلاس دارای برگ های سوزنی بلند، مسطح و مارپیچی هستند که مستقیماً از شاخه رشد می کنند و آن را کاملاً احاطه می کنند. هر برگ سوزنی زرد یا سبزآبی به صورت مجزا می روید و دارای یک ساقه کوتاه در پایه و یک سطح شیاردار است. جوانه های زمستانی قهوه ای، براق و نوک تیز هستند. مخروط های بیضوی - مستطیلی آویزان به طور مشخص دارای براکته های سه پر ( فلس های بیرونی مخروط ) هستند که از فلس های مخروطی بیرون زده اند. مخروط ها در یک فصل بالغ می شوند و هنگام سقوط پوسته های خود را حفظ می کنند.
کاج های داگلاس ممکن است به ارتفاع بیش از ۹۰ متر ( ۲۹۵ فوت ) و قطر بیش از ۴ متر ( ۱۳ فوت ) برسند، اما بیشتر جمعیت های امروزی از درختانی تشکیل شده اند که بسیار کوچک تر هستند، ارتفاع بلند ذکر شده به این دلیل است که تاکنون فقط ارتفاع نمونه های قدیمی ثبت شده اند.
بذر آن ابتدا در سن حدود ۲۵ سالگی و در درختان مسن تر هر ۵ تا ۷ سال یکبار تولید می شود. [ ۲]
wiki: صنوبر داگلاس