صنعت ماهیگیری

صنعت ماهی گیری، یکی از مهم ترین صنعت های جهان است. هر سال، حدود ۱۰۰ میلیون تن، آبزیان صید می شود. کشورهای ژاپن، آمریکا، چین، نروژ، هندوستان، شیلی، ایران و کشورهایی که در گذشته بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند، بیشترین صید را دارند. انسان از دوران پیش از تاریخ، ماهیگیری می کرده؛ اما صید ماهی به روش های تجاری، تا قرن هفدهم رایج نبود.
بازار جهانی صنعت ماهیگیری تجاری در سال ۲۰۱۷ معادل ۲۴۰٫۹۹ میلیارد دلار بود و پیش بینی می شود تا سال ۲۰۲۶ با ۶٫۸۸٪ نرخ رشد مرکب سالانه در دوره پیش بینی به ۴۳۸٫۵۹ میلیارد دلار برسد. [ ۱]
اقیانوس ها وسیع اند؛ اما بیشتر ماهی ها از محل های شناخته شده صید ماهی بدست می آیند. اغلب این محلها تا فاصله ۱۰۰ کیلومتری خشکی و در آبهای کم عمق فلات قاره قرار دارند. در آب های پیرامون ساحل شرقی کشور کانادا، نزدیک ایسلند و پیرامون ژاپن، ماهی فراوان است. ماهی ها به سبب وجود مقدار فراوان پلانکتون، که غذای آن هاست، به این مکان ها نزدیک می شوند.
برخی از کشتی های ماهیگیری بزرگ و مجهز، به کارخانه های شناور تهیه ماهی تبدیل شده اند. بعد از جمع کردن تور و بالا کشیدن آن، ماهی های صید شده را بر اساس نوع، از هم جدا می کنند. سپس این ماهی ها را می شویند، داخل شکم آنها را خالی می کنند و لابلای یخ یا فریزرهای موجود در قسمت زیر کشتی ذخیره می کنند تا برای رسیدن به بازار تازه بمانند. گاهی کشتی های ماهیگیری، ماه ها بر روی آب بکار مشغولند.
• ترال
• پرس ساین ( تور احاطه ای کیسه ای )
• لانگ لاین ( رشته قلاب های طویل )
• گیل نت ( گوشگیر )
• لیفت نت ( تورهای بالارو )
• پمپینگ ( مکش )
• ترولینگ ( قلاب های کششی )
• جیگینگ ( قلاب های خورشیدی )
• پول اند لاین ( قلاب و چوب دستی )
• فونل نت ( تورهای مخروطی )
• پات اند ترپ ( تله ها و قفس ها )
• فایک نت ( تور ثابت مخروطی )