صنعت خودروسازی ژاپن

صنعت خودروسازی در ژاپن یکی از برجسته ترین و بزرگ ترین صنایع در جهان است. ژاپن با پیشی گرفتن از آلمان، از سال ۱۹۶۰ در میان کشورهایی با بیشترین تعداد خودروی تولید شده، یکی از سه کشور برتر بوده است. صنعت خودرو در ژاپن از دههٔ ۱۹۷۰ تا دههٔ ۱۹۹۰ ( زمانی که هم به مصرف داخلی و هم صادرات جهانی گرایش پیدا کرد ) به سرعت رشد کرد، و در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ با تولید حدود ۱۳ میلیون دستگاه خودرو در سال و صادرات قابل توجه، و با پیشی گرفتن از ایالات متحدهٔ آمریکا، به کشور پیشگام در تولید خودرو بدل شد. پس از پیشرفت کلان چین در دههٔ ۲۰۰۰ و بی ثبات شدن بازدهی در ایالات متحده، امروزه ژاپن با تولید سالانهٔ ۹٫۹ میلیون خودرو در سال ۲۰۱۲، سومین تولیدکنندهٔ بزرگ خودرو در جهان است. [ ۱]
شرکت های زایباتسوی ژاپن ( شرکت های خوشه ای تجاری ) از اواسط تا اواخر دههٔ ۱۹۱۰ ساخت نخستین خودروهای خود را آغاز کردند. این شرکت ها از طریق طراحی کامیون های خود ( بازار وسایل نقلیه مسافری در ژاپن در آن زمان کوچک بود ) ، یا مشارکت با برندهای اروپایی جهت تولید و فروش تحت مجوز خودروهای آن ها در ژاپن به این عرصه وارد شدند. از جملهٔ این مشارکت ها می توان به مشارکت ایسوزو با ولزلی موتورز ( بریتانیا ) ، مشارکت نیسان با خودروساز بریتانیایی آستین، و خودروی میتسوبیشی مدل ای، که بر پایهٔ فیات تیپو ۳ ساخته شد، اشاره کرد. تقاضا برای کامیون های بومی در پی پیشرفت ساخت ارتش ژاپن پیش از جنگ جهانی دوم افزایش زیادی را تجربه کرد و باعث شد تا تولیدکنندگان ژاپنی زیادی به طراحی وسایل نقلیهٔ اختصاصی خود اقدام کنند. در دههٔ ۱۹۷۰ ژاپن در تولید رباتیک وسایل نقلیه پیشگام بود.
ژاپن خانهٔ چندین شرکت تولیدکنندهٔ خودرو، وسایل نقلیهٔ ساخت و ساز، موتورسیکلت، ای تی وی و پیشرانه است. شرکت های تولیدکنندهٔ اتومبیل ژاپنی عبارتند از: تویوتا، هوندا، دایهاتسو، نیسان، سوزوکی، مزدا، میتسوبیشی، سوبارو، ایسوزو، کاوازاکی، یاماها و میتسوکا.
خودروهای طراحی شده در ژاپن به دفعات زیادی برندهٔ جوایز خودروی سال اروپا، خودروی سال بین المللی و خودروی سال جهان شده اند. وسایل نقلیهٔ ژاپنی دارای اعتبار جهانی بوده اند و امروزه عاری از معایبی هستند که در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ و در ابتدای ظهور بین المللی خود داشتند
در سال ۱۹۰۴، تورائو یاماها[ الف] نخستین اتوبوس ساخته شده به صورت بومی که نیروی خود را از یک موتور بخار می گرفت را به تولید رساند. در سال ۱۹۰۷ کومانوسوکه اوچیاما[ ب] خودروی تاکوری، [ پ] نخستین خودروی مجهز به موتور بنزینی که به طور کامل در ژاپن ساخته می شد را تولید کرد. شرکت کونیسو اتومبیل ورکس[ ت] در سال ۱۹۱۰ خودروی کونیسو را ساخت، و سال بعد نیز با همکاری شرکت توکیو موتور ویکلز، [ ث] خودروی توکیو را به تولید رساند. در سال ۱۹۱۱ شرکت کایشینشا موتورکار ورکس[ ج] بنیانگذاری شد و بعداً تولید خودرویی را آغاز کرد که با نام «دَت»[ چ] شناخته می شد. در سال ۱۹۲۰ شرکت جیتسویو جیدوشا سیزو[ ح] توسط ویلیام آر. گورهام[ خ] بنیانگذاری شد و ابتدا تولید خودروی گورهام، و سپس تولید خودروی لیلا را آغاز کرد. این شرکت در سال ۱۹۲۶ با شرکت کایشینشا ادغام شد و شرکت خودروسازی دَت را تشکیل داد ( این شرکت بعداً به نیسان موتورز تبدیل شد ) . از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۷، شرکت ذوب آهن هاکویوشا[ د] خودروی اوتومو را ساخت. تویوتا، که یک شرکت نساجی بود، در سال ۱۹۳۶ وارد عرصهٔ تولید خودرو شد. [ ۲] با این حال نخستین خودروهای ژاپنی کامیون هایی بودند که با کمک هزینه های ارتش ساخته شدند. ایسوزو، یانمار و دایهاتسو در ابتدا بر روی توسعهٔ موتور دیزل تمرکز داشتند.