صندوق بین المللی پول (International Monetary Fund)
(یا: آی ام اف) سازمان اقتصادی بین المللی با هدف تشویق همکاری پولی بین المللی، به منظور تسهیل توسعۀ تجارت جهانی. آی ام اف، از آژانس های تخصصی سازمان ملل متحد است. این صندوق، همراه با بانک بین المللی بازسازی و توسعه (یا بانک جهانی) و درپی برگزاری کنفرانس پولی و مالی سازمان ملل متحد در برِتون وودز، ایالت نیوهمپشر در ۱۹۴۴ تأسیس شد و در ۱۹۴۷ فعالیت های خود را آغاز کرد. عضویت در صندوق بین المللی پول برای تمام کشورهای مستقل آزاد است. این صندوق در سال ۲۰۰۱، ۱۸۳ عضو داشت. اعضای این صندوق موظفند صندوق را از سیاست های اقتصادی مالی ناظر بر ارزش پول های ملی خود مطلع سازند تا سایر کشورهای عضو بتوانند سیاست های مقتضی را اتخاذ کنند. اعضای صندوق بین المللی پول هنگام پیوستن به صندوق، سهمیه ای از حق برداشت مخصوص (اس دی آر)، واحد حساب ویژۀ صندوق دریافت می کنند که ارزش آن میانگینی از ارزش پنج واحد پولی معتبر است. سهمیۀ هر کشور عضو به موقعیت نسبی آن کشور در اقتصاد جهانی بستگی دارد. سهمیۀ امریکا در مقام اقتصاد پیشرو جهان در ۲۰۰۱ حدود ۳۷.۱میلیارد اس دی آر بود، در حالی که کوچک ترین سهمیه، متعلق به جمهوری پالائو، در حدود۳.۱ میلیون اس دی آر بود. سهمیۀ هر کشور تعیین کنندۀ دو عامل است: تعداد آرایی که آن کشور در مباحثات صندوق کسب می کند، و مقدار ارز خارجی ای که مجاز است از صندوق برداشت کند. کشورهای عضوی که در تراز پرداخت های خود مشکل دارند، می توانند از صندوق ارز خارجی تقاضا کنند و با استفاده از این ارز در مدت پنج سال بر مشکلات خود فائق آیند. کشور قرض کننده، نرخ کمتری از نرخ متداول در بازار برای بهره پرداخت می کند. هیئت مدیرۀ صندوق از مدیران ارشد مالی هر یک از کشورهای عضو تشکیل می شود. ادارۀ فعالیت های روزمرۀ صندوق برعهدۀ شورای اجرایی ۲۴ نفرۀ این سازمان است. مدیر اجرایی صندوق، ریاست شورای اجرایی را برعهده دارد. دفاتر مرکزی این صندوق در شهر واشینگتن دی سی قرار دارد.
(یا: آی ام اف) سازمان اقتصادی بین المللی با هدف تشویق همکاری پولی بین المللی، به منظور تسهیل توسعۀ تجارت جهانی. آی ام اف، از آژانس های تخصصی سازمان ملل متحد است. این صندوق، همراه با بانک بین المللی بازسازی و توسعه (یا بانک جهانی) و درپی برگزاری کنفرانس پولی و مالی سازمان ملل متحد در برِتون وودز، ایالت نیوهمپشر در ۱۹۴۴ تأسیس شد و در ۱۹۴۷ فعالیت های خود را آغاز کرد. عضویت در صندوق بین المللی پول برای تمام کشورهای مستقل آزاد است. این صندوق در سال ۲۰۰۱، ۱۸۳ عضو داشت. اعضای این صندوق موظفند صندوق را از سیاست های اقتصادی مالی ناظر بر ارزش پول های ملی خود مطلع سازند تا سایر کشورهای عضو بتوانند سیاست های مقتضی را اتخاذ کنند. اعضای صندوق بین المللی پول هنگام پیوستن به صندوق، سهمیه ای از حق برداشت مخصوص (اس دی آر)، واحد حساب ویژۀ صندوق دریافت می کنند که ارزش آن میانگینی از ارزش پنج واحد پولی معتبر است. سهمیۀ هر کشور عضو به موقعیت نسبی آن کشور در اقتصاد جهانی بستگی دارد. سهمیۀ امریکا در مقام اقتصاد پیشرو جهان در ۲۰۰۱ حدود ۳۷.۱میلیارد اس دی آر بود، در حالی که کوچک ترین سهمیه، متعلق به جمهوری پالائو، در حدود۳.۱ میلیون اس دی آر بود. سهمیۀ هر کشور تعیین کنندۀ دو عامل است: تعداد آرایی که آن کشور در مباحثات صندوق کسب می کند، و مقدار ارز خارجی ای که مجاز است از صندوق برداشت کند. کشورهای عضوی که در تراز پرداخت های خود مشکل دارند، می توانند از صندوق ارز خارجی تقاضا کنند و با استفاده از این ارز در مدت پنج سال بر مشکلات خود فائق آیند. کشور قرض کننده، نرخ کمتری از نرخ متداول در بازار برای بهره پرداخت می کند. هیئت مدیرۀ صندوق از مدیران ارشد مالی هر یک از کشورهای عضو تشکیل می شود. ادارۀ فعالیت های روزمرۀ صندوق برعهدۀ شورای اجرایی ۲۴ نفرۀ این سازمان است. مدیر اجرایی صندوق، ریاست شورای اجرایی را برعهده دارد. دفاتر مرکزی این صندوق در شهر واشینگتن دی سی قرار دارد.
wikijoo: صندوق_بین_المللی_پول
