صندلی لاله یا تولیپ ( به انگلیسی: Tulip Chair ) توسط ارو سارینن در سال ۱۹۵۵ و ۱۹۵۶ میلادی[ ۱] برای شرکت «نول» شهر نیویورک طراحی شد. [ ۲] این طرح در وهلۀ نخست به عنوان یک صندلی برای مطابقت با میز ناهار خوری مکمل طراحی شده بود. این صندلی دارای خطوط نرم سبک مدرنیسم است و در زمان خود با مواد آزمایشی ساخته شده بود. این صندلی به عنوان یک محصول کلاسیک طراحی صنعتی در نظر گرفته می شود.
این صندلی اغلب به دلیل استفاده آینده نگرانه از منحنی ها و مواد مصنوعی به عنوان شمایل «عصر فضا» در نظر گرفته می شود.
سارینن گفته است:
«زیر صندلی ها و میزها در یک فضای داخلی معمول، دنیایی زشت، گیج کننده و ناراحت می سازد. من می خواستم پایه های شلوغ را پاک کنم. می خواستم صندلی را دوباره تبدیل به یک شیء بسازم. »[ ۳]
سارینن امیدوار بود که صندلی را به عنوان یک واحد یک تکۀ ساخته شده از فایبرگلاس تولید کند، اما این ماده قادر به پشتیبانی از پایه نبود و نمونه های اولیه، مستعد شکستن بودند. در نتیجه، پایۀ صندلی لاله از آلومینیوم ریخته گری شده با پرداخت رویۀ ریلسان ( نوعی نایلون ) ، برای این که با پوستۀ بالایی مطابقت داشته باشد و ظاهر واحدی را نشان دهد، تولید شد؛ پوستۀ بالایی از فایبر گلاس قالب گیری شده ، و با روکش پلاستیکی تقویت و چسبانده شده است. [ ۱] کوسن، از فوم روکش شده است که با چسب ولکرو ( نوارِ چسبی ) قابل جداسازی است. [ ۲]
سارینن در سال ۱۹۶۰ میلادی حق ثبت اختراع صندلی لاله را دریافت کرد. [ ۴]
• جایزۀ موزۀ هنر مدرن، ۱۹۶۹ میلادی. [ ۲]
• جایزۀ فدرال طراحی صنعتی، ۱۹۶۹ میلادی. [ ۲]
• جایزۀ مرکز طراحی اشتوتگارت، ۱۹۶۲ میلادی. [ ۲]
در سال ۱۹۷۱ میلادی فرم تغییر یافته ای از صندلی لاله در طراحی پروژۀ سایبرسین استفاده شد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین صندلی اغلب به دلیل استفاده آینده نگرانه از منحنی ها و مواد مصنوعی به عنوان شمایل «عصر فضا» در نظر گرفته می شود.
سارینن گفته است:
«زیر صندلی ها و میزها در یک فضای داخلی معمول، دنیایی زشت، گیج کننده و ناراحت می سازد. من می خواستم پایه های شلوغ را پاک کنم. می خواستم صندلی را دوباره تبدیل به یک شیء بسازم. »[ ۳]
سارینن امیدوار بود که صندلی را به عنوان یک واحد یک تکۀ ساخته شده از فایبرگلاس تولید کند، اما این ماده قادر به پشتیبانی از پایه نبود و نمونه های اولیه، مستعد شکستن بودند. در نتیجه، پایۀ صندلی لاله از آلومینیوم ریخته گری شده با پرداخت رویۀ ریلسان ( نوعی نایلون ) ، برای این که با پوستۀ بالایی مطابقت داشته باشد و ظاهر واحدی را نشان دهد، تولید شد؛ پوستۀ بالایی از فایبر گلاس قالب گیری شده ، و با روکش پلاستیکی تقویت و چسبانده شده است. [ ۱] کوسن، از فوم روکش شده است که با چسب ولکرو ( نوارِ چسبی ) قابل جداسازی است. [ ۲]
سارینن در سال ۱۹۶۰ میلادی حق ثبت اختراع صندلی لاله را دریافت کرد. [ ۴]
• جایزۀ موزۀ هنر مدرن، ۱۹۶۹ میلادی. [ ۲]
• جایزۀ فدرال طراحی صنعتی، ۱۹۶۹ میلادی. [ ۲]
• جایزۀ مرکز طراحی اشتوتگارت، ۱۹۶۲ میلادی. [ ۲]
در سال ۱۹۷۱ میلادی فرم تغییر یافته ای از صندلی لاله در طراحی پروژۀ سایبرسین استفاده شد. [ ۵]
wiki: صندلی لاله