صمد طاهری ( متولد ۱۳۳۶در آبادان ) ، نویسندهٔ معاصر ایرانی در سبک رئالیسم است.
وی در اوایل انقلاب اسلامی ایران تحصیل در رشتهٔ هنرهای نمایشی در دانشکده هنرهای دراماتیک تهران را نیمه کاره رها کرد. او که جزو نسل سوم داستان نویسان ایران است نوشتن را از سال ۱۳۵۳ آغاز نمود اما از سال ۱۳۵۸ و به سبب آشنایی با ناصر زراعتی وبا انتشار اولین داستان خود به نام گلبونا در جُنگ فرهنگ نوین به طور جدی وارد عرصهٔ داستان نویسی شد. در سال ۱۳۶۲ به مدت چند ماه در جلسات پنج شنبه های هوشنگ گلشیری شرکت کرد. در این جلسات علاوه بر صمد طاهری و ناصر زراعتی نویسندگانی هم چون محمدرضا صفدری، قاضی ربیحاوی، اصغر عبداللهی، یارعلی پورمقدم، اکبر سردوزامی، محمد محمدعلی، عبدالعلی عظیمی، کامران بزرگ نیا و مرتضی ثقیان نیز شرکت می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
کتاب زخم شیر مجموعه داستانی مشتمل بر ۱۱ داستان کوتاه است، فضای این داستان های پرحادثه با شخصیت پردازی منحصربه فرد عمدتاً جنوب کشور است. عناوین داستان های این مجموعه به شرح زیر است:
• مردی که کبوترهای باغی را با سنگ می کشت
• موش خرما
• خروس
• مهمانی
• در دام مانده مرغی
• سفر سوم
• زخم شیر
• نی زن
• نام آن پرنده چه بود
• چیزو فلان و بهمان و اینا
• سگ ولگرد
«از بس توی این سه ماه ونیم ماست و پنیر و فرنی خورده بودیم، دیگر رنگ و بوی شیر هم حالم را بد می کرد. ۳۰، ۴۰ روز اول، همسایه ها یکی یکی باروبندیلشان را جمع می کردند و فلنگ را می بستند. برنج و مرغ و ماهی و چیزهای دیگری را که نمی توانستند ببرند به ما می دادند. برق قطع شده بود و یخچال ها تعطیل. هر روز ناهار و شام پلو و مرغ داشتیم و ماهی و قلیه. بعد کم کم بادمجان جای مرغ را گرفت. مرغ و اردک زنده هم ته کشید. ماهی نمک سود هم خداحافظی کرد و رفت و جایش را به فرنی داد. همه کپسول های گاز پر و نیمه پر همسایه ها هم به ما رسیده بود که من و یدول برده بودیمشان پشت بام. ردیف چیده بودیم تا اگر بمباران شد یا ترکشی به یک کدامشان گرفت، توی صورتمان نترکد…»
«رفیقِ ترسویمان کنارِ جدولِ باغچه دراز کشیده بود، با جمجمهٔ درهم شکسته و زبانِ درازش، بیرون افتاده بود و توی گوش بریده اش خون سیاهی دَلَمه بسته بود و انگار خیالِ بلند شدن نداشت. لابد به فراست دریافته بود که کلاه من پشمی ندارد. »
وی در اوایل انقلاب اسلامی ایران تحصیل در رشتهٔ هنرهای نمایشی در دانشکده هنرهای دراماتیک تهران را نیمه کاره رها کرد. او که جزو نسل سوم داستان نویسان ایران است نوشتن را از سال ۱۳۵۳ آغاز نمود اما از سال ۱۳۵۸ و به سبب آشنایی با ناصر زراعتی وبا انتشار اولین داستان خود به نام گلبونا در جُنگ فرهنگ نوین به طور جدی وارد عرصهٔ داستان نویسی شد. در سال ۱۳۶۲ به مدت چند ماه در جلسات پنج شنبه های هوشنگ گلشیری شرکت کرد. در این جلسات علاوه بر صمد طاهری و ناصر زراعتی نویسندگانی هم چون محمدرضا صفدری، قاضی ربیحاوی، اصغر عبداللهی، یارعلی پورمقدم، اکبر سردوزامی، محمد محمدعلی، عبدالعلی عظیمی، کامران بزرگ نیا و مرتضی ثقیان نیز شرکت می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
کتاب زخم شیر مجموعه داستانی مشتمل بر ۱۱ داستان کوتاه است، فضای این داستان های پرحادثه با شخصیت پردازی منحصربه فرد عمدتاً جنوب کشور است. عناوین داستان های این مجموعه به شرح زیر است:
• مردی که کبوترهای باغی را با سنگ می کشت
• موش خرما
• خروس
• مهمانی
• در دام مانده مرغی
• سفر سوم
• زخم شیر
• نی زن
• نام آن پرنده چه بود
• چیزو فلان و بهمان و اینا
• سگ ولگرد
«از بس توی این سه ماه ونیم ماست و پنیر و فرنی خورده بودیم، دیگر رنگ و بوی شیر هم حالم را بد می کرد. ۳۰، ۴۰ روز اول، همسایه ها یکی یکی باروبندیلشان را جمع می کردند و فلنگ را می بستند. برنج و مرغ و ماهی و چیزهای دیگری را که نمی توانستند ببرند به ما می دادند. برق قطع شده بود و یخچال ها تعطیل. هر روز ناهار و شام پلو و مرغ داشتیم و ماهی و قلیه. بعد کم کم بادمجان جای مرغ را گرفت. مرغ و اردک زنده هم ته کشید. ماهی نمک سود هم خداحافظی کرد و رفت و جایش را به فرنی داد. همه کپسول های گاز پر و نیمه پر همسایه ها هم به ما رسیده بود که من و یدول برده بودیمشان پشت بام. ردیف چیده بودیم تا اگر بمباران شد یا ترکشی به یک کدامشان گرفت، توی صورتمان نترکد…»
«رفیقِ ترسویمان کنارِ جدولِ باغچه دراز کشیده بود، با جمجمهٔ درهم شکسته و زبانِ درازش، بیرون افتاده بود و توی گوش بریده اش خون سیاهی دَلَمه بسته بود و انگار خیالِ بلند شدن نداشت. لابد به فراست دریافته بود که کلاه من پشمی ندارد. »