صمادح
لغت نامه دهخدا
صمادح. [ ص ُ دِ ] ( اِخ ) التجیبی. از بنی تحبیب و جد خاندان صمادحی است که فرزندان او در مریه اندلس به هنگام ملوک الطوائف ملکی داشتند. ( الاعلام زرکلی ص 435 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید