زبان بریده به کنجی نشسته صم بکم
به از کسی که نباشد زبانش اندر حکم.
سعدی.
رجوع به صم شود.لغت نامه دهخدا
زبان بریده به کنجی نشسته صم بکم
به از کسی که نباشد زبانش اندر حکم.
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
۱. کر و لال: زبان بریده به کنجی نشسته صمٌ بکم / به از کسی که زبانش نباشد اندر حکم (سعدی: ۵۳ ).
۲. [مجاز] خاموش، ساکت.
۳. (قید ) با حالت خاموشی و سکوت، خاموش.
پیشنهاد کاربران
عالی. . . وتشکر