صلیب سرخ

صلیب سرخ (Red Cross)
(یا: فدراسیون بین المللی صلیب سرخ) کارگزاری بین المللی امداد، تشکیل شده در ۱۸۶۳ به موجب «پیمان نامۀ ژنو» و با پیشنهاد و پیگیری هانری دونان، پزشک سوئیسی، برای کمک به زخمیان و اسرای جنگ. نماد این کارگزاری صلیب متقارن قرمزرنگی بر زمینه ای سفیدرنگ است. جز رسیدگی به مشکلاتِ مربوط با جنگ، از قبیل مسائل پناهندگان و مراقبت از معلولان، صلیب سرخ به قربانیان بلایای طبیعی، مانند سیل، زلزله، بیماری های مسری، و حوادث و سوانح، نیز یاری می رساند. این کارگزاری در سال های ۱۹۱۷، ۱۹۴۴ و ۱۹۶۳ جایزۀ صلح نوبل گرفت. پیمان نامۀ ژنو برای کاستن از هراس های جنگ، که دونان آن ها را به خوبی تشریح کرده بود، اصولی را دربارۀ ایمنی آمبولانس ها، بیمارستان ها، فروشگاه ها، و کارکنانی که نشان صلیب سرخ را بر خود دارند مقرر کرد. نشان معادل صلیب سرخ در کشورهای اسلامی «هلال احمر» است. این سازمان از کمیته ای بین المللی، هیئتی اجرایی، و مجمع عمومی و شورای اجرایی تشکیل یافته است. «جامعۀ صلیب سرخ انگلستان» در ۱۸۷۰ تشکیل شد و در ۱۹۰۸ شخصیت حقوقی یافت. این سازمان همکاری نزدیکی با «اتحادیۀ آمبولانس سنت جان» دارد. اصول سازمان صلیب سرخ تا ۱۷ دسامبر ۱۹۹۶ محترم شمرده می شد ولی در این زمان شش تن از امدادرسان های خارجی، ازجمله پنج پرستار، به دست آدمکشانی که نقاب بر چهره داشتند در یکی از بیمارستان های صلیب سرخ در جمهوری چچن، واقع در اتحاد شوروی سابق، به ضرب گلوله جان سپردند. این حادثه سبب شد که تلاش هایی برای تنظیم مقررات جدید به منظور حفاظت از اشخاص آسیب پذیر، که در مناطق درگیری برای سازمان های بشردوستانه مانند صلیب سرخ کار می کنند، صورت گیرد. طبق اعلامِ صلیب سرخ در ژوئن ۱۹۹۹، در دورۀ جدید سال ۱۹۹۸ بدترین سال از حیث وقوع بلایای طبیعی بوده است؛ بیشتر کشته شدگان این بلایا از مردم کشورهای در حال توسعه بوده اند.