صلو

[ویکی الکتاب] معنی ﭐصْلَوْهَا: در آن داخل شوید - در مسیرش قرار گیرید(اصل کلمه صلو به معنای پیروی است ، و صالی جحیم به معنای دنبالهرو جهنم است ، به طوری که هر جا راه جهنم را سراغ داشته باشد به آنجا برود و عمل دوزخیان را مرتکب شود)
معنی صَالِ: دنباله رو - پیرو (کلمه صالی از ماده صلو اشتقاق یافته که به معنای پیروی است ، و صالی جحیم به معنای دنبالهرو جهنم است ، به طوری که هر جا راه جهنم را سراغ داشته باشد به آنجا برود و عمل دوزخیان را مرتکب شود)
معنی صَالُواْ: دنباله روی کردند- در پی ... رفتند (کلمه صالی از ماده صلو اشتقاق یافته که به معنای پیروی است ، و صالی جحیم به معنای دنبالهرو جهنم است ، به طوری که هر جا راه جهنم را سراغ داشته باشد به آنجا برود و عمل دوزخیان را مرتکب شود. )
معنی صَلُّوهُ: اورا داخل کنید - اورا در مسیر جهنم قرار دهید(اصل کلمه صلو به معنای پیروی است ، و صالی جحیم به معنای دنبالهرو جهنم است ، به طوری که هر جا راه جهنم را سراغ داشته باشد به آنجا برود و عمل دوزخیان را مرتکب شود)
معنی صِلِیّاً: واردشدن - در مسیر قرار گرفتن (اصل کلمه صلو به معنای پیروی است ، و صالی جحیم به معنای دنبالهرو جهنم است ، به طوری که هر جا راه جهنم را سراغ داشته باشد به آنجا برود و عمل دوزخیان را مرتکب شود)
تکرار در قرآن: ۹۸(بار)
توجّه و انعطاف. در المیزان ذیل آیه 43 سوره احزاب فرموده: معنی جامع صلوة چنانکه از فرموده: معنی جامع صلوة چنانکه از موارد استعمال آن بدست می‏آید انعطاف است، به اختلاف نسبت متفاوت می‏شود لذا گفته‏اند: آن از خدا رحمت و از ملائکه استغفار و از مردم دعا است. این سخن چنانکه فرموده جامع تمام معانی و در همه موارد جاری است. بهتر است که صلوة ملائکه و مردم هر دو به معنی دعا باشد که میان آن دو فرقی نیست. آنچه که گفته‏اند: صلوة در لغت به معنی دعاستو فقط صلوة بنده رادر نظر گرفته‏اند حال‏آن که صلوة به خدا و ملک نیز نسبت داده نی شود. در مجمع فرموده: آن در لغت به معنی دعا است راغب گوید: بیشتر اهل لغت گفته‏اند: آن به معغنی دعا و تبریک و تمجید است «صَلَیْتُ عَلَیْهِ» یعنی بر او دعا کردم و او تزکیه نمودم. و در ذیل آیه 3 بقره و در مفردات و نهایه از حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله و سلم نقل شده «اِذا دُعِیَ اَحَدُکُمْ اِلی طِعامٍ فَلْیُجِبْ وَ اِنْ کانَ صائِماً فَلْیُصَلِّ» یعنی: چون یکی از شما به طعامی دعوت شد اجابت کند و اگر روزه دار باشد از برای دعوت کننده دعا نماید. در قرآن مجید گاهی به معنی دعا آمده مثل . از اموالشان زکوة بگیر. تو آنها را بدان وسیله پاک و پاکیزه می‏کنی و وقت زکوةگرفتن بر آنها دعا کن که دعای تو برای آنها آرامش است. . صَلَوات به معنی دعاها عطف است بر «ما یُنْفِقُ» یعنی: انفاق خویش و دعاهای رسول خدا را مایه تقرب به خدا می‏داند. . صلوة در این آیه به معنی توجه و اهمیّت است یعنی خدا آن است که او و فرشتگانش به شما اهمیّت می‏دهد و توجه می‏کند ذیل آیه روشن می‏کند این توجّه همان رحمت خداست «وَ کانَ بِالْمُؤمِنینَ رَحیماً». * . ممکن است صلوات به معنی توجّه و تزکیه و رحمت به معنی نعمت باشد یعنی: برای صابران از خدایشان توجّه و تزکیه و نعمت هست. و شاید چنانکه در جوامع الجامع فرموده: برای ادامه نعمت باشد یعنی برای آنها رحمت از پر رحمت است مثل ، ، در آیه . که پرندگان را نیز شامل است ظاهراً غرض توجه و رو کردن به خدا است. . یعنی خدا و فرشتگان بر پیغمبر صلوات می‏فرستند و او راثنا می‏گویند و تعظیمش می‏کنند، یا خدا بر او رحمت می‏کند و ملائکه دعا و استغفار. ای اهل ایمان شما هم بر او صلوات بفرستید و از خدا رحمت بخواهید و سلام کنید. آیه حاکیاز آن است که مؤمنان لازم است در این کار خدا و ملائکه پیروی کنند. در روایات شیعه و اهل سنت مستفیضاً وارد است که طریق صلوات برآن حضرت آن است که بگوئیم: «اِللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ. باید آل و اهل بیت را در صلوات از آن آن حضرت جدا نکرد و گرنه صلوات ابتر خواهد بود. روایات شیعه که معلوم است و راجع به روایات شیعه که معلوم است و راجع به روایات اهل سنت برای نمونه رجوع شود به صواعق محرقه ابن حجر ذیل آیه دوم از آیات اهل بیت، صحیح مسلم جلد اول کتاب صلوة بابُ: اَلصَّلوة عَلَی النَّبِیِّ بَعْدَ التَشَهُّد، سنن ترمذی ابواب الصلوة باب 341 ما جاءَ فی صِفَةِ الصَّلوةِ عَلَی النَّبیِّ، سنن ابی داود کتاب الصلوة علی النبی بعد التشهّد. صلوة اسلام‏ صلوة اسلام همان عبادت بزرگی است که در رأس عبادات قرار گرفته و از ارکان دین و تارک آن در ردیف کافر است. در وجه تسمیه آن گفته‏اند: چون قسمتی از آن دعا است از باب تسمیه کل باسم جزة این عمل را صلوة گفته‏اند. به عقیده نگارنده احتیاجی به این سخن نیست بلکه معنای اصلی در آن ملحوظ است که در صلوة توجّه و انعطافی است از بنده به خدا همانطور که از خدا به بنده. و آن در واقع یاد آوری مخصوص خدا و رو کردن به سوی خدای عزّوجلّ است با کیفیّتی که شرع بیان داشته. مهمترین کار بنده دو چیز است یکی توجّه به خدا، دیگری انفاق در راه خدا و لذا مکرّر در قرآن عظیم می‏خوانیم: ، . نماز شخص را از فحشاء و منکر تهی می‏کند (عنکبوت:45) . هیچ دین و شریعتی بدون نماز نبوده گرچه در کیفیّت آن با هم اختلاف داشته‏اند. درباره بنی اسرائیل هست که خدا به موسی وحی فرمود:. خانه‏های خویش را مقابل هم قرار بدهید و نماز بخوانید. در هم قرار بدهید و نماز بخوانید. در خصوص ابراهیم علیه السلام آمده: . راجع به حضرت عیسی علیه السلام و شریعت او فرموده: . در حالات اسمعیل صادق الوعد هست: . راجع به انبیاء سلف فرموده: . لقمان به پسرش می‏فرمود: . قوم شعیب به وی می‏گفتند: . خطاب به مؤمنین فرموده . خاتمه‏ در خاتمه این بحث باید دانست که به معاد یهود صلوات گویند که در آیه . آمده است و در «بیع» گذشت در مجمع فرمود: اصل آن صلوه است (بر وزن عروه) در تعریب صلوة شده. در اقرب الموارد گوید: اصل آن در عبری صلوتا است. امام صادق علیه السلام صلوات را به ضمّ صاد و و لام خوانده‏اند به معنی حصون و بناهای مرتفع.