صلعه

لغت نامه دهخدا

( صلعة ) صلعة. [ ص َ ل َ ع َ ] ( ع اِ ) جای صلع از سر، و به ضم صاد نیز آمده است. ( منتهی الارب ).

۱. جلو سر.
۲. جلو سر که موهایش ریخته باشد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید