از برگ چون صحیفه بنوشته شد زمین
وز ابر چون صلایه سیمین شد آسمان.
فرخی.
گرز او مغفر چون سنگ صلایه شکنددر سرش مغز چو خایسک که خایه شکند.
منوچهری.
از غصه جزٔجزء وجودم گره شده ست بازوی عیش نیست حریف صلایه ام.
شیخ کاشی ( از آنندراج ).
لغت نامه دهخدا
از برگ چون صحیفه بنوشته شد زمین
وز ابر چون صلایه سیمین شد آسمان.
در سرش مغز چو خایسک که خایه شکند.
بازوی عیش نیست حریف صلایه ام.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - سنگ پهن و هموار و سخت که در روی آن چیزی را بسایند . ۲ - سرو خمره ای .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
* صلایه کردن: (مصدر متعدی ) [قدیمی] ساییدن دارو یا چیز دیگر بر روی سنگ یا در هاون.
جدول کلمات
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید