( صلاة وسطی ) صلاة وسطی. [ ص َ ت ِ وُ طا ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نماز دیگر. نماز عصر یا نماز ظهر و یا نماز بامداد. در کشاف اصطلاحات الفنون آرد: و در تعیین صلوة وسطی اختلاف است نزد عایشه و زیدبن ثابت نماز ظهر است ، بجهت آنکه پیش از آن دو نماز است : یکی لیلی و دیگری نهاری ، یعنی عشا و فجر و پس از وی دو نماز بهمین صفت است ، یعنی عصر و مغرب ، و بعضی حدیث مؤید قول ایشان است و نزد علی علیه السلام و ابن عباس رضی اﷲ تعالی عنه نماز صبح است ، زیرا چه آن در میان دو نماز روز و دو نماز شب است و نماز صبح حد مشترک است میان آنها، زیرا چه وقت آن من وجه روز است یعنی در اعتبار شرع بجهت آنکه اعتبار روز در شرع از ابتدای وقت صبح صادق است. و من وجه شب است ، یعنی در اعتبار لغت و عرف ، زیرا چه اعتبارروز در عرف و لغت از طلوع آفتاب است. اما نزد اکثر علما از صحابه و تابعین و ابوحنیفه و احمد و جز ایشان ، نماز عصر است ، پس در قرآن مجید نیز محمول بر این خواهد بود، قوله تعالی : حافظوا علی الصلوات و الصلوة الوسطی. ( قرآن 238/2 ). و دلائل ایشان احادیث بسیار است از جمله آن : «عن علی ( ع ) ان رسول اﷲ صلی اﷲ علیه و سلم قال : یوم الخندق حبسونا عن الصلوة الوسطی ، صلوة العصر. ملأ اﷲ بیوتهم و قبورهم ناراً» متفق علیه ، پس در این صورت مجال اختلاف نماند و غالباًاختلافی که در میان صحابه و تابعین در تعیین آن واقعاست ، پیش از شنیدن این حدیث بود به اجتهاد خود که در تأویل قرآن مجید کرده بودند و بعد از ثبوت حدیث متعین شد که مراد نماز عصر است. هکذا فی شرح المشکوة للشیخ عبدالحق الدهلوی. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
