( صلاة استخاره ) صلاة استخاره. [ ص َ ت ِ اِ ت ِ رَ/ رِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نمازی است به دو رکعت به نیت استخاره. در کشاف اصطلاحات الفنون از جابر آرد: پیغمبر ( ص ) ما را با آئین استخاره آشنا می کرد و می آموخت ، همچنانکه قرائت سوره های قرآنیه را، و می فرمود هرگاه شما را امری مهم پیش آید، دو رکعت نماز به نیت نماز استخاره بجای آرید و پس از پایان یافتن نماز این دعا را بخوانید: اللهم انی استخیرک بعلمک و استقدرک بقدرتک و اسئلک من فضلک العظیم فانک تقدر و لا اقدر و تعلم و لا اعلم و انت علام الغیوب. اللهم ان کنت تعلم ان هذا الامر خیر لی فی دینی و معاشی و عاقبة امری ( او قال فی عاجل امری و آجله ) فاقدره لی و یسره لی ثم بارک لی فیه و ان کنت تعلم ان هذا الامر شر لی فی دینی و معاشی و عاقبة امری ( او قال فی عاجل امری و آجله ) فاصرفه عنی و اصرفنی عنه و اقدر لی الخیر حیث کان ، ثم رضنی به. پس از اختتام این دعا عملی را که در نظر داری انجام دهی نام ببر. بخاری این حدیث را در صحیح خود آورده است و شیخ عبدالحق دهلوی شرحی برای این حدیث آورده که خلاصه آن این است که آن حضرت تعلیم می کرد صحابه را دعای استخاره و نماز آن را چنانچه تعلیم می کرد ایشان را سوره ای از قرآن که می فرمود آن حضرت چون قصد کند یکی از شما به کاری ، یعنی کاری که نادر باشد وجود آن و اعتناء باشد به حصول آن مثل سفر و عمارت و تجارت و نکاح و خرید و فروش شیئی معتدبه نه مانند اکل و شرب معتاد و خرید و فروش اشیاء حقیره بعد از آنکه از قبیل مباح باشد و تردد بود در خیریت و شریت آن ، پس دو رکعت نماز نفل به نیت استخاره بگزارد و در حدیث دیگر آمده که بخواند از قرآن آنچه میسر شود و در بعضی روایات تخصیص سوره های قل یا ایها الکافرون و قل هو اﷲ احد نیز آمده و مأثور از سلف نیز همین است - انتهی. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
