صقلیه

لغت نامه دهخدا

( صقلیة ) صقلیة. [ ص ِ ق ِل ْ لی ی َ ] ( اِخ ) جزیره سیسیل واقع در بحرالروم میان شبه جزیره ایتالیا و تونس. مؤلف حدود العالم آرد: نام جزیره ای است به دریای روم بنزدیکی رومیه ، کوهی بزرگ از گرد این جزیره آید و خزینه رومیان اندر این جزیره بودی اندر قدیم از استواری این جزیره.درازی او هفت منزل است اندر پهنای پنج منزل. ( حدود العالم ). رجوع به سیسیل شود. در اقرب الموارد آمده : ابن خلکان ضبط آن را صقلیة بفتح صاد و قاف دانسته.

فرهنگ فارسی

یا [ سیسیل ] جزیره ایست بزرگ متعلق به ایتالیا در بحر الروم (مدیترانه ) : دارای ۲۵۷۴٠ کیلومتر مربع مساحت . و ۴۹۳۶٠٠٠ تن سکنه . زمین آن حاصلخیز و محصولاتش غلات شراب و روغن است . شهرهای عمده آن عبارتند از : پالرم کاتان مسین تراپانی .این جزیره باستعمار فینیقیان و سپس یونانیان در آمد و بعد رومیان آنرا تسخیر کردند ( ۲۴۱ م . ). بعد ها واندالها و نورمانها بدانجا هجوم بردند . صقلیه از تحت حمایت امپراطور بیرون شد و تحت حکومت خاندان آنژو و سپس تحت تسلط اسپانیاییان در آمد. در قرن ۱۸ م . با ناپل متحد گردید( و دولت [ دوسیسیل ] ( ه.م ) . را از سال ۱۸۱۵ م . ببعد تشکیل داد ). در سال ۱۸۶٠ م . ضمیمه ایتالیا شد .

پیشنهاد کاربران

بپرس