صقلغ

لغت نامه دهخدا

صقلغ. [ ] ( اِخ ) ( فروریختن چشمه ) شهرهائی است که در طرف جنوبی یهودا واقع است ( صحیفه یوشع 15:31 ) که بعد از چندی به شمعون داده شد. ( صحیفه یوشع 19:5 ). از آن پس چندی فلسطینیان آن را متصرف شده بعد از آن اخیش شهریار جت آن را به داود داد و از آن وقت ببعد بتصرف سبط یهودا درآمد. ( اول سموئیل 27:6 و 30:1 و 14 و 26 و دوم سموئیل 1:1 و 4:10 و اول تواریخ ایام 4:30 و 12:1-20 ). و در زمان بعد از اسیری هم آباد بود. ( نحمیا 11:28 ). و لصن را گمان چنان است همان عسلوج است که در وادی عمیقی بمسافت 12 میل بطرف جنوب بئر شیع واقع است و کاندر بر این است که زحیلیقه است که بمسافت 11 میل بجنوب شرقی 5 و 19 میل بجنوب غربی بیت جبرین واقع می باشد و آن در دشتی است که در نزدیکی تلول الشغله می باشد و دارای خرابه هائی است که بر سه تل واقع و مثلث متساوی الاضلاع را تشکیل می دهند که هر یک از دیگری بقدر نصف میل مسافت دارد و در میانه این خرابه ها اصیل هائی بوده است که سنگ آنها را برده اندلکن علما در این آراء اتفاق ندارند. علیهذا موضع صقلغ به یقین قطعی معلوم نمیشود. ( قاموس کتاب مقدس ).

دانشنامه آزاد فارسی

صِقلَغ (Ziklag)
در عهد عتیق، شهری در جنوب فلسطین قدیم که اَخیش، پادشاه فلسطین، به داود بخشید تا در آن جا به سر برد.
wikijoo: صقلغ

پیشنهاد کاربران

بپرس