در حقیقت دشمنی ما را چو رنگ آل نیست
زردی روی مرا از دوست میدارد نهان.کرد عکس عارضت رشک بهار آیینه را
نیست دیگر آرزوئی در کنار آیینه را.ای بار خدای ! کارسازنده توئی
بنواز مرا زآن که نوازنده توئی
بر خاک ره مذلت افتاده منم
بر مسند عز و جاه پاینده توئی.
( تذکره نصرآبادی ص 29 ).