صَفْوانی، ابوعبدالله محمّد بن احمد (قرن ۴ق)
محدث، فقیه و متکلم شیعی. از نوادگان صفوان بن مهران، محدّث مشهور است. از شاگردان شیخ کلینی و استاد شیخ مفید و تَلَّعُکْبَری به شمار آمده است. خواندن و نوشتن نمی دانسته و تألیفات خود را بر شاگردانش املا می کرده است. حکایت مباهله اش راجع به امامت با قاضی موصل در مجلس سیف الدوله حمدانی مشهور است. از آثارش:الامامة؛ تحفةالطالب و بغیةالراغب؛ المتعة و تحلیلها و الرد علی من حرّمها؛ ثواب القرآن.
محدث، فقیه و متکلم شیعی. از نوادگان صفوان بن مهران، محدّث مشهور است. از شاگردان شیخ کلینی و استاد شیخ مفید و تَلَّعُکْبَری به شمار آمده است. خواندن و نوشتن نمی دانسته و تألیفات خود را بر شاگردانش املا می کرده است. حکایت مباهله اش راجع به امامت با قاضی موصل در مجلس سیف الدوله حمدانی مشهور است. از آثارش:الامامة؛ تحفةالطالب و بغیةالراغب؛ المتعة و تحلیلها و الرد علی من حرّمها؛ ثواب القرآن.