صفنیا
لغت نامه دهخدا
صفنیا. [ ] ( اِخ ) پسر معیا که در زمان سلطنت صدقیا کهانت می نمود. ( دوم پادشاهان 25:18-21، ارمیا 21:1 و 29:25-29 و 37:3 و 52:24-27 ) ( قاموس کتاب مقدس ص 556 ).
صفنیا. [ ] ( اِخ ) لاوی قهاتی. ( اول تواریخ ایام 6:36 ) ( قاموس کتاب مقدس ص 556 ).
صفنیا. [ ] ( اِخ ) پدریوشیا. ( کتاب زکریا 6:1 ) ( قاموس کتاب مقدس ص 556 ).
دانشنامه آزاد فارسی
صَفَنیا (قرن ۷پ م)(Zephaniah)
پیامبری از بنی اسرائیل. یکی از کتاب های کوچک عهد عتیق بدو منسوب است. آیۀ اول کتاب می گوید که او معاصر یوشیا، پادشاه یهودا (حک: ح ۶۴۰ ـ ۶۰۹ پ م)، بوده است. کتاب صفنیا دربارۀ بت پرستی و ماده پرستی مردم سرزمین یهوداست و نجات و بازگشت بازماندگان بنی اسرائیل را از اسارت نوید می دهد.
پیامبری از بنی اسرائیل. یکی از کتاب های کوچک عهد عتیق بدو منسوب است. آیۀ اول کتاب می گوید که او معاصر یوشیا، پادشاه یهودا (حک: ح ۶۴۰ ـ ۶۰۹ پ م)، بوده است. کتاب صفنیا دربارۀ بت پرستی و ماده پرستی مردم سرزمین یهوداست و نجات و بازگشت بازماندگان بنی اسرائیل را از اسارت نوید می دهد.
wikijoo: صفنیا
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید